Naast mij in de metro zit een vrouw die samen met mij de enige is die er een boek leest. Dat van haar is dikker. Dus zij heeft gewonnen.
Ik ben op de terugreis van de film Queen Christina met een verrukkelijke gender-bending Greta Garbo.
Het kostte moeite niet te vaak in lachen uit te barsten bij deze mengeling van waardige klasse en gedateerde theatraliteit.
Vroeger was de filmtaal duidelijk anders dan nu, want overacteren bij tenenkrommende romantiek bleek een veel gebruikt stijlmiddel.
Ik weet, als ik uit de metro stap en een natte windvlaag me in het gezicht slaat, dat de mooie zomer voorbij is. Ik verbijt me bij het vooruitzicht op kou. Dan krijg ik pijn in mijn benen en kan ik nauwelijks bewegen. Stijf bij de bushaltes dromend van een wolk warmte waar je als dons zo diep in weg kunt zakken, als in een geliefde. Maar beiden zijn afwezig en dat maakt de winter waarachtig winter...
Nog eventjes en het boek 'verliezers op zee' van Lisette Lewin is uit. Het heeft er menigmaal voor gezorgd dat ik mijn bestemming 'voorbijlas'. Daar zit je dan met je boek, dat je niet loslaat, op een onbedoeld ver station.
Wat voor nieuws heeft het leven nog te bieden? Een hoop als je een lethale noten-allergie hebt zoals ik. Vandaag zag ik het nieuwtje dat ongeraffineerde, ruwe arachideolie en olie waarin pinda's zijn bereid pinda-eiwit bevatten.
NB: Nederlandse artsen ontraden aanstaande moeders, of zij die hun baby's borstvoeding geven, met klem álle producten die pinda's, pindameel of pinda-olie bevatten.
English version will be posted later this week...Or SCROLL down for earlier messages in English.
