Vanavond tijdens de uitzending van Radio Noodles zal ik kort stilstaan bij de dood van Brixton en de tragiek ervan.Ik zal ook speciaal voor haar een nummer draaien.
Ik ben in de rouw om iets dat al meer dan anderhalf jaar geleden gebeurd is. Dat is zo surrealistisch. Het is ontstellend. En het baart me zorgen: als queer mensen zó dungezaaid zijn en zó ver van elkaar wonen, is het lastig te weten wat er met hen gebeurt.
Ik heb wel contacten met heel veel transgender- en queer gemeenschappen in deze wereld, maar meestal ken ik van die gemeenschappen maar 1 individu. Dat zijn vaak de sleutelfiguren. Als die verdwijnen, worden we ruw uitelkaar gescheurd.
En de Dood is wel de ruwste scheuring.
"Pagan Poetry" by Björk
