Verdrinkend in de tijd. Dat wilde ik eens fijn doen. Maar helaas.
Bubbelend van de blues en stijf van de straffe stress.
Want dit jaar vind in November te Utrecht hopelijk mijn grootste ambitie plaats.
Ook zou ik gaan exposeren diezelfde maand in Amsterdam, maar dat weet ik nog zo net niet. Ik ben niet lesbisch. Maar geen hond die dat ruikt. Denk ik.
Enkele maanden eerder hoop ik in een bruisend Breda te staan, maar ook dat is nog ambitie. Er moeten vooralsnog vele aanmeldings formulieren worden ingevuld en proef VHSjes verzonden.
En daarvoor nog zal ik al begin juni te Amsterdam hopelijk vele hanekammen blij maken met nieuwe filmpjes.
Maar eerst... moet ik als de wiedeweerga proberen mijn opgewerkte schetsen en de interactieve electro sculptuur klaar te krijgen voor 19 mei!
Gelukkig heb ik een wonderdokter bereid gevonden mij te helpen het gevaartetje in zijn auto naar Hoek van Holland te krijgen.
De komende dagen ben ik kwijt aan het volgen van cursussen.
Ook op de dag van de officiele opening zèlf (komt allen).
Waar blijft de tijd?
Even geen blog meer dus.
