Afgelopen zaterdag waren er veel te weinig mensen op Hannahs feestje. Belachelijk. Als iemand 30 wordt dan moet je komen!!!
Losers!
Waar moet dat heen met deze wereld?
De zondag daarna stond ik om 6 uur in de ochtend op, fietste een heel uur lang met een lekke band (*boink*, *boink*, *boink*) richting Zuidplein, Rotterdam. Ik parkeerde mijn fiets in mijn atelier en nam een taxi richting Centraal Station (15 euro voor 15 minuten). Daarna sprong ik in de eerste trein richting Utrecht. En dat springen kan ik niet heel charmant met een volle weekend tas. Paul haalde me op met zijn autootje en we tuften richting Keulen. Vlak over de grens brak de zon door de wolken. We kwamen dichter bij ons doel. De CSD daar (Gay Pride) is er veel politieker en massaler dan hier. De sfeer is 'we are family' achtig, maar dan prettig... En er wordt veel over en weer geflirt.
Ik vertelde dat ik het een heel leuke dag had gevonden, terwijl ik een lekker glas Kölsch dronk, maar dat ik me zo leeg en alleen voelde zonder Turtle. Maria vertelde mij dat ze ook een leuke dame op het oog heeft. "Ik dacht dat jij wèl monogaam was?" vroeg ik. Maria: "Ja, maar als ik een vriendje heb dan kan ik er nog wel een vriendin bijhebben, maar geen man."
Ik vind dat belachelijk. Ik vind dat je ook nog bi kunt zijn als je twee vriendjes, drie of vier of zelfs vijftig vriendjes hebt... Wat maakt het verdomme uit of je er een vrouw wel of niet 'bijneemt'? Biseksualiteit zit in je hoofd en moet niets met je partnerkeuze te maken hebben. Dit was nu precies wat ik zo erg vind aan het bi-zijn.
Ik voel mezelf geen vrouw, maar een 'het.' Als ik aangetrokken ben tot een ander kijk ik niet naar hun biologische staat van zijn. Ik dacht dat dat iets was wat alle biseksuelen hadden. Maar dat is dus niet zo. De meesten kijken juist heel bewust naar wat voor geslacht ze zèlf zijn en meten daar hun voorkeur aan af.
Ik besloot de kogel door de kerk te schieten en het te vertellen: 'ik noem mij vanaf vorige week niet bi meer (na 12 jaar!), want ik vind de term te beperkt'. Paul en Maria vielen meteen over me heen en maanden mij aan dat eens goed uit te leggen. Ik probeerde hen te zeggen, zo goed en kwaad als ik kon, dat ik het voor mezelf niet meer kon verantwoorden mezelf bi te noemen, als ik mezelf een 'het' noem. Ik kan mezelf nog niet queer noemen, omdat die term te vaak iets anders betekent. Dus moet ik misschien mezelf panseksueel noemen, maar dat woord doet me weer te veel denken aan vieze bosgoden met rare fluitjes en bokkepoten...
Dus ben ik niet meer biseksueel, maar 'iets-anders-seksueel'.
Paul en Maria begrepen er niets van en zeiden: 'wij houden het het liefst zo simpel mogelijk. We zijn zelf een bepaald geslacht en daar vallen we op, maar ook nog op het andere.' We kwamen er niet uit. Op dat moment kwam Peter, een lieve Keulse bi, bij wie we logeerden, mij te hulp. Hij toonde mij een kaart met daarop alle aannames over seksuele geaardheid.
1- er zijn mensen die denken dat er alleen maar heteroseksualiteit bestaat. (1 witte balk)
2- er zijn mensen die denken dat er alleen maar heteroseksualiteit en homoseksualiteit bestaat (zwart/wit)
3- er zijn vooral veel mensen die denken dat er alleen maar heteroseksualiteit en homoseksualiteit bestaat en een heel klein overlappend gebiedje: tijdelijke biseksualiteit (zwart/wit/grijs)
4- er zijn mensen die denken dat er heteroseksualiteit en homoseksualiteit bestaat, en een glijdende schaal daartussen in; dat zijn biseksuelen die meer of minder hetero/homo zijn (schuine lijn)
5- en er zijn mensen die denken dat er alleen individuen zijn die gewoonweg wel of niet tot een ander aangetrokken zijn (regenboog)
Ik riep blij tegen Peter: 'Dass fünfte, dass bin ich!!'
Ik weet dat er misschien niet veel lezertjes zijn onder u die dit interesseert, maar ik kwam een interessant verhaal tegen op Tribe over het verschil tussen 'androgynie' en 'non-gender'. Het brengt een beetje onder woorden waar ik af en toe mee worstel:
"I might be able to help with this one. Androgyny as I've heard it often used refers to those who display traits of or feel themselves to encompass more than one (societally recognized) gender or to be a combination of genders (as explained to the outside world), whereas non-gender would be the lack of gender.
So androgyny would be both male and female (for example) and non-gender would be neither male nor female. It isn't that simple, actually...well, I guess it could be if you make it...but there are a lot of factors which are called into account, like core gender identity (who at core you feel yourself to be), gender attribution (what others see you as), body identification (whether or not you see your body as yourself), and gender role (what sociological role you take up).
Anyway...androgyny. I've been known for that (*laughs*). Often it's used as a signifier of gender attribution when a person's gender is indistinct to an observer, but it can be an internal state as well. If a person is internally androgynous, their appearance doesn't necessarily follow.
It's also possible to appear androgynous to the outside world but on the inside to have an integral, solid idea of yourself; and it's just the outside world that doesn't get it. I would fall into this category. My core gender identity is feminine male but my body's female...with about twenty pounds more muscle on it, it appears much more androgynous. I mean, androgynous to the point that my own friends don't recognize me...I attribute this to the idea that I'm giving off mixed gender cues, some female and some male.
There used to be a site up called Neutrois, for people who wished to get rid of all their physical gender signifiers--I haven't seen it around in a while. But there, you'd see people who were ágendered."
Hierop antwoordde ik:
I need to add that apart from 'gender' (which I believe is more social behaviour/signals?) there is also 'sex' (I guess that would be biology).
Qua biology I don't feel I am any sex - i feel no gender most of the time... but maybe that's because i really hate the dichotomy (sorry for that big word).
I can't stand the "there are only men and women, nothing else" idea that we all have been brought up with.
Qua appearence I look androgenous, but my breasts and voice keep on being a give away. I feel really happy when people don't know 'what' I am for a few minutes.
Sometimes I feel I may be an effeminate gay men on the inside - but I also go for women...
Hm...
What are women/men actually?
I don't know.
PS: Judith Butler said, I think, that also our biological sex is culturally defined".
Ik hoop dat u dat een beetje kon volgen...
Het valt me wel op dat iedere keer als ik een dergelijk onderwerp op dit blog zet, het aantal lezers dramatisch afneemt.
Lafaards!
Morgen zal ik een verhaal schrijven dat alleen maar over kunst gaat...
...
