Vanochtend werd ik niet wakker van de gebruikelijke heipalenherrie maar van een hevig gemiauw. Ik woon 3-hoog en geloof niet in vliegende katten dus moest 't beest op mijn galerij staan. Slaapdronken struikelde ik mijn slaapgat uit op weg naar de voordeur. Ik deed die open en zag toen drie dingen tegelijk: een verschrikt naar achteren vallende kat met 1 oog die op mijn welkomstmat gekotst had. 't Arme dier keek me beschaamd aan. Ik keek verbaasd van 't verminkte beestje naar het perfect ronde kwakje kots op mijn mat en nam aan dat de twee elkaar goed gekend hadden.
'Dat is vast van jou he?' De kat strompelde wat heen en weer en keek me miauwend aan, toen zag ik ook dat zijn linkerachterpoot misvormd was en hij er wel op liep maar flink uit evenwicht. 'Hoe kom jij in godsnaam hier terecht?' Het dier was bang dus liet ik het voor mijn deur zitten; hij wilde niet binnenkomen.
In mijn keuken vulde ik een schaaltje met water, zette dat op de galerij neer en deed de deur zachtjes dicht. Vanachter mijn huismerk-luxaflex bespiedde ik het beest dat we nu voorlopig maar 'Piraat' zullen noemen. Hoe kwam hij zo verminkt? Was hij van iemand op deze verdieping? Waarom heb ik 'em niet eerder gezien? Zijn oog was lang geleden dichtgegroeid dat was wel duidelijk.
Piraat dronk niet uit het bakje dus besloot ik vis klaar te maken en dat neer te zetten. Ik had ooit in een documentaire gezien dat je katten en honden nooit blikvoedsel moet geven dat het etiket 'kattenvoer' of 'hondenvoer' draagt. Blikvoedsel dat zogenaamd voor huisdieren is gefabriceerd is pure troep; daar gaat uw dier toch echt 4 tot 5 jaar eerder dood van. Neen, kokkerel liever zelf iets. Ik deed de deur weer open en haalde het water weg. De vis viel ook al niet in de smaak maar piraat hield wederom niet op met miauwen. Ik werd nu toch wel 'n beetje moe van 't beest en bedacht me dat hij misschien door een goedwillende buur op de verkeerde verdieping was beland. Alle galerijen hier zijn namenlijk afgesloten met een eigen deur. Ik nam aan dat de kat mij wel zou leiden naar de juiste verdieping dus trok ik mijn jas aan. Piraat liep achter me aan en wilde duidelijk weg hier. In het trappenhis volgde een spel van angstig wegvluchten en meewarig miauwen. Piraat wilde niet naar boven en niet naar beneden. Op een gegeven moment riep ik wanhopig 'Maar wat wil je nou?? Spreek toch Nederlands!' Ook dat hielp niet maar hij at nu wel de vis op. Ik bekeek het lang niet gewassen rode bandje om zijn nek. Er zat een belletje aan maar geen naam.
Piraat wilde weer naar buiten dus deed ik de deur open en ging weer naar mijn huis. Terwijl ik een stokbrood met kruidenboter klaarmaakte en het koffiezetapparaat gezellig wat pruttelde vatte ik het plan op Piraat in huis te nemen en overal posters op te hangen met een digitale foto en het onderschrift 'Is deze kat van u? Ophalen bij nr. 75' daarna moest ik hem aan de dierenambulance overdragen. Ik zou dolgraag zelf een kat willen maar ben allergisch en weet ook niet of ik 't aankan een eenogig mank dier onder mijn ogen te zien wegkwijnen. Nadat ik klaar was met eten keerde ik weer terug naar de buitendeur. Piraat zat gewoon nog op dezelfde plek alsof hij op me zat te wachten. Het was niet eenvoudig hem weer naar binnen te krijgen. Hij ging met me mee naar de derde verdieping maar was met geen mogelijkheid op de galerij te krijgen dus liet ik hem maar in het trappenhuis achter. Ik keerde huiswaarts. Na een tijdje moest ik een brief posten (en de deurmat met kattenkots weggooien) en ging op zoek naar Piraat. In de flat was hij niet meer. Doch na een tijdje vond ik hem buiten, slapend op een hoop takken. Het leek wel of het zijn vaste plekje was. Later heb ik nog geprobeerd hem naar de flat te krijgen maar hij is te snel voor me en vlucht steeds weg.
Wat moet ik nou doen?
Help!
Hier een vrolijk plaatje na een zielig verhaal (wordt vervolgd):