Sinds de vreer op een pas aangeschaft Powerbook de user omzette, heb ik het vermoeden dat ik in een parallel universum leef waarin alles anders is dan voorheen.
Zo had ik me daar, na een periode van grote droogte, plotseling 3 mannen (eigenlijk waren 't er zelfs 4; ja, daarbij eentje uit Berlijn) aan de lip hangen op nieuwjaarsnacht en van de eerste (de leukste) heb ik nog steeds een blauwe plek op de rechteroorschelp. Verder lijkt het soms wel alsof ik in de Omgekeerde Wereld* leef; een wereld waarin mensen abnormale dingen goedkeuren, zoals het rondrijden van een veelpleger op een mestkar, maar ook een wereld waarin mensen volkszangers op de eerste plaats van de hitparades doen belanden.
I fell down the rabbit hole and I am eager to get out.
En het was waarlijk griezelen toen ik zojuist, op deze Drie Koningen avond, nadat ik gezellig #hfh geIRCt had, de TV in al mijn nog schijnbaar maagdelijke onschuld eens aanzette en daar Oprah Winfrey opkwam. De zorgvuldig geselecteerde huisvrouwen in het publiek krijsten er hysterisch bij op los. Eén van hen leek zelfs in machteloze bijbelse vervoering en was al ver op weg richting hemelvaart. Oprah en haar parmantige boezem kondigden aan dat er "in deze aflevering meer produkten worden aangeboden die je zou kunnen willen hebben dan ooit!"
Nou... laat Miss Koop het niet horen... Een beetje (consu)minder mag best. Geluk is niet te koop.
(Wel te huur; ik doe alles voor 1.000.000 euro).
De 'vrouw-met-baard bijt hond' vraagt u vandaag: wat zou u doen voor 1 miljoen wat u anders nooit zou doen?
*: Toen mijn broer en ik nog kleine kinderen waren - hij toch al lang maar magerder, ik korter en molliger dan nu - speelden we wel 'Omgekeerde Wereld' waarin alles precies andersom was. Snoepjes waren 'vies en daarom gezond' en de hond van oma mocht 'wel' gebruikt worden voor 'paardje rijden' maar zodra ik er op wees dat ik nu de baas was van mijn broer, gaf hij niet thuis...
Triest is dat mijn lievelingsprogramma op Radio 1 (Grensverkeer, in bed luisterend ben ik bereid er seks voor af te slaan) voortaan 1 uur korter duurt. Vannacht werd ik verrast door een circusmuziek aflevering - juweeltjes die ik allen bij de films die ik nog zou willen gaan maken zou gebruiken. Mattie Poels drukte de luisteraar op het feit dat er gelet moest gaan worden op de chromatiek van het gebodene, oftewel: de onverwachte wendingen in de muziek. En inderdaad. Zij was als sierlijke acrobatiek die een zachte landing maakt, prachtig. Ik heb nooit geweten dat er volwassen componisten bestaan die zich geheel aan 't clowneske wijden. Hiermee is elke werkdag gegarandeerd opgevrolijkt en/of melancholiek van aard. Onbetaalbaar geluk, en misschien daarom ook gratis online.
(PostScriptum: de circusmuziek is in 't laatste uur van 7 januari te horen, maar begint met een spaanstalig lied over een oude leeuw).
English version will be posted later this week...
Or SCROLL down for earlier messages in English.
