Als kind dacht ik dat ik ooit nog eens de 'baas van de wereld' zou worden, maar hoe ouder ik word hoe kleiner die kans. En dat is best jammer voor de wereld.
Toch weerhoudt dit mij er niet van oplossingen te bedenken voor elk mogelijk wereldprobleem.
Hier enige praktische wenken:
-
De politieke barometer geeft weliswaar aan dat Geert weer 'n zeteltje kwijt is in de peilingen maar het is toch bewonderingswaardig dat een man alleen al 11 zetels weet vast te houden. En hij beperkt zich niet tot Nederland. Ook Turkije mag zich in de warme belangstelling van de heer Wilders verheugen. Ik zeg u: deze man is te groot voor dit kikkerlandje! Zo'n multitalent mogen we niet bij de hofvijver laten wegkwijnen. Ik stel voor hem rechtstreeks met het eerste de beste vliegtoestel naar Turkije te exporteren alwaar hij de mensen fijn tot volwaardige verlichte burgers kan opvoeden. En daarna? Daarna schieten we hem met een raket de ruimte in want er is werkelijk geen planeet te ver voor de man met het enorme denkraam.
-
Frédéric Bastet krijgt in mei volgend jaar de P.C.Hooftprijs voor Letterkunde. De jaarlijkse oeuvreprijs is dit keer gewijd aan het essay. Bastet (78) is vooral bekend door zijn biografie van Louis Couperus. Hij overweegt 't grote geldbedrag dat met de prijs gemoeid is te schenken aan het Louis Couperus museum, dat kampt met lage bezoekersaantallen en verlies van subsidie. Mijn briljante brein zag de volgende structurele oplossing voor de kaalslag in het Nederlandse cultuursubsidie landschap: geef zoveel mogelijk grote geld prijzen een kunstenaars die beloven dit aan een kunstinstelling te schenken en subsidies kunnen vrijwel afgeschaft worden.
-
De laatste weken werd met atropine vermengde cocaïne verspreid over heel Nederland en andere Europese landen aangetroffen. Inmiddels zijn er 20 slachtoffers, waarvan sommigen zelfs op de intensive care zijn beland. Een overdosis kan dodelijk zijn. Het Trimbos-instituut start in het uitgaansleven een grote campagne om te waarschuwen tegen verontreinigde cocaïne. Ik vraag mij af of 't niet veel handiger is vooraf de te gebruiken poedertjes te controleren op kwaliteit, bijvoorbeeld bij het TNO, waarna men met gerust hart en blakend van gezondheid zonder enige zorg de naald in de aderen kan zetten.
-
In Rotterdam zag het er bijna naar uit dat Kabouter Buttplug mijn favoriete beeld (George Rickey's 'Two Turning Vertical Rectangles') van het Binnenwegplein had verdreven. U moet weten dat ik al als klein kleutertje een grote voorkeur had voor abstracte beelden. Zo heb ik warme herinneringen aan 'The Farewell' van Umberto Mastroianni. Als 5-jarige stond ik er regelmatig met open mond naar te kijken. Het maakte de lange wachttijden in de hal van Rotterdam Centraal Station draagbaar. Ik begreep helemaal niets van het beeld en dat vond ik juist intens spannend. Mijn moeder moest mij er altijd ruw van wegtrekken. Helaas is het beeld nu, net als een aantal anderen, op de betekenisloze Westersingel promenade gezet. Uit z'n verband gerukt. Levenloos. Rotterdam gaat te ruig met haar sculptuur om, maar wederom heb ik een oplossing: schenk de beelden aan een _echte_ liefhebber, bijvoorbeeld aan mij. Probleem is alleen dat ik geen tuin heb. Ik woon in een stoffig flatje op driehoog. Maar als de gemeente mij een enorme tuin (+ bijpassende villa) geeft alwaar de Rickey en de Mastroianni vrijelijk mogen dartelen dan ben ik tevreden.
Joli(e): brengt hulp bij wereldproblemen.
Roept u maar.
...
