Maar ach, hier ligt toch een schone taak voor mij. En zeg nu zelf: wie kan dit nu beter dan ik?
1. Is inderdaad het Technik Museum alwaar ik met de vlakke hand menig zeven-jarige etter van aanschouwelijke wetenschappelijke speeltoestellen afsloeg; ik heb tenslotte ook recht op leut.
2. Ist natürlich de Reichstag waar weer een veel te lange rij stond dus ik ben er weer niet ingegaan. Wel zag ik via een klein zijraampje Schröder zijn haar bijverven.
3. Toont de bovenste helft van mijn hoofd voor de Brandenburger Tor. Maakt u zich geen zorgen, de onderste helft van mijn hoofd is nog intact. De Tor zag ik voor 't eerst in mijn leven (zonder camouflerende restauratie lappen eromheen).
4. Ik ben dol hoe openbaar vervoer en verwijsborden in de openbare ruimte van land tot land verschillen. Dit is een praktisch (?) bord dat aangeeft waar de U-bahn trapjes heen gaan. Als u op uw reizen nog bijzondere verkeersborden ziet, kunt u me geen groter plezier doen dan me 'n footootje te doen toekomen. En vuilnisbakken maken mij ook blij. Bankjes niet. Bankjes zijn stom.
5. Een mooie kalender van de Kingz of Berlin. Wat een zalige groep! Ik heb hen allen ontmoet, na een optreden, en het was 'n fijn geflirt. Als u ook zo'n mooie kalender wilt: haast u want vele hysterische dames zullen u voor zijn. Tony Transit is het vriendingetje van Mimi, mijn gastvrouw.
6. Jeroen beschreef 't exact: "...Is een restant van de Muur, gezien vanaf Terror des Schreckens - een openlucht tentoonstelling op de fundamenten/ in de kelder van het SS-hoofdkwartier, ligt naast museum Gropiusbau (aanrader!)..." - Ja schat, die Gropius dinges was 1 van de eerste plannen op mijn verlanglijstje. Ik heb er een fantástische tentoonstelling gezien van Sophie Calle die mij erg inspireerde. Ze gooit echt nooit iets weg, net als ik. Ik zou zo een 16 maanden durende wereldtentoonstelling kunnen beginnen met alle voorwerpen die de grotere en kleinere persoonlijke drama's in mijn leven markeren. Zoals daar zijn: een paars maskertje uit San Francisco, een notitie briefje over de CPU van een 486 PC van een crush uit Boston, een doosje lucifers uit Parijs, een plastic maatbeker uit Nijmegen, een nooit gebruikte set Chinese tandenstokers en een miniboekje over dinosaurussen. Zelfs een zak gebakken krokante uitjes laat mij niet onberoerd. Zo langzamerhand is elk voorwerp dat ik tegen kan komen bezwangerd met associaties.
7. Dit is U-Bahnhof Alexanderplatz dat allemaal heerlijk groene turqois achtige wandtegeltjes heeft + helaas een stom bankje. En wat een rare poster met voetballende kindertjes. Ik haat kindertjes, laat staan wanneer ze voetballen.
8. Mimi met een onvoorstelbaar blauwe ruimtepruik die ze droeg toen we naar een queer gender performance feest gingen in de Barbie Deinhoff (Schlesische Straße 16).
9. De Fernsehen toren gezien vanaf de Warschauer Strasse... maar dat weet ik niet zeker meer. Ik weet alleen nog dat ik van de U-bahn naar een S-bahn moest maar dat dat overstappen bovengronds via een flink uit de kluiten gewassen spoorbrug moest gebeuren. Ik verdwaalde en besloot niet naar een museum te gaan maar gewoonweg zomaar wat bussen te nemen. De stad is er mooi genoeg voor. Tip: ga nooit op zo'n toeristenbus, koop een openbaar vervoer kaart en laat je zonder doel naar onverwachte plekken rijden. Maar doe het wel overdag want Berlin by night is niets. Nog nooit zo'n slecht verlichte wereldstad gezien.
10. Is de lekkere jongen... Hij heet JoE en is geheel kaal maar oh so sexy. Zijn uiterlijk doet denken aan een kruising tussen Sinead O' Connor en John Cameron Mitchell. Hmmmmm... :-) Hij is een kinky 'spoken word artist' en heeft me geinspireerd tot het maken van de tekst-animatie voor het AIDS benefiet in Paradiso. Ik heb teksten gebruikt die ik al lange tijd had liggen en heb er wat code woorden uit de kinky en queer wereld bij gedaan hetgeen resulteerde in een fijne identiteitssoep.
Zo langzamerhand vind ik het niet eng of 'not done' meer om mijn belevingswereld in mijn kunst te stoppen. Ik vind het zelf tenslotte ook prettig om films of poezie te ervaren die mij aanspreken op mijn persoonlijke belevenissen en dat zal voor de roze kijker zéker gelden. Hetero VJ animatie is er tenslotte al genoeg.
Met JoE heb ik af en toe wat email contact, maar ik zal nooit begrijpen waarom ik hem voorstelde om bij hem te blijven 'slapen', en dat zijn antwoord toen een gretig "jazeker kan dat!" was en dat ik toen *plotseling* zei "Nee... toch maar niet..." Het was alsof mijn mond iets geheel anders uitratelde dan mijn brein wilde. Ik voelde op dat laatste moment ineens allerlei praktische bezwaren en dacht aan het recalcitrante fietsslot dat beneden nog vast stond aan de fietsen van mijn gastvrouwen die weg wilden. Waarom ben ik niet gebleven?
Wat een stommiteit. Spijt als de weinige haren op mijn hoofd.
Word ik oud?
11. Wederom mijn liefde voor de openbare ruimte en hoe mensen ermee omgaan. Ik heb menig muurtje en verkeersbord (dat onherkenbaar bedekt was onder stickers en anarcho posters) kunnen vereeuwigen. De creativiteit onder de doe-het-zelvende posterplakkers is altijd groot geweest. Krakers, punkers, salon-anarchisten, allen gebruiken zij de ongelikte DIY-look die ik erg ben gaan waarderen.
Bent u nu een beetje verzadigd?
...
