Zojuist belde ik met Waterfront omdat ik heel erg bang was.
Meneer: (ritselgeluiden) "Ehm... eh.. goeden.. middag met Waterfront"
Joli(e): "Goedenmiddag. Kan ik nog kaartjes bestellen voor Solex of is het al uitverkocht?"
Meneer:"Ehm.... Solex...?"
Joli(e):"Aanstaande donderdag..."
Meneer: "Oh ja. Even kijken. Nou moet ik weten hoeveel het er moeten zijn en waar u woont enzo."
Joli(e): "Eenmaal graag."
Meneer: "Ja. En waar woont u?"
Joli(e): "In Rotterdam"
Meneer: "Oh... dan kan ik eigenlijk niet voor u reserveren."
Joli(e): "Wat?"
Meneer: "Nou Waterfront wil eigenlijk dat Rotterdammers hun kaartjes in de voorverkoop kopen. Maar ik schrijf gewoon op dat u in Den Haag woont. Heeft u een telefoonnummer?"
Joli(e): "Eh... Ja maar dat is weer rotterdams natuurlijk."
Meneer: "Ik bedoel een mobiel nummer"
Joli(e): "Ja, dat is 06-xxx xx xxx*"
Meneer: "Goed dan staat u genoteerd mevrouw. De zaal is open om 9 uur maar haal de kaart vóór half tien op."
Joli(e): "Half tien?"
Meneer: "Ja dat moet echt."
Joli(e): "Ik woon in Hoogvliet en zou toch wel graag willen weten waarom Rotterdammers niet mogen reserveren."
Meneer: "Oh maar als u in Hoogvliet woont... Had dat dan meteen gezegd, dan schrijf ik in plaats van Den Haag even Hoogvliet op."
Joli(e): "Maar... Ik bedoel te zeggen: Hoogvliet hoort officieel bij Rotterdam, qua gemeente enzo... en ondanks het feit dat Hoogvliet erg ver van het centrum verwijderd is, zou daar hetzelfde beleid moeten gelden als bij Rotterdammers.
Meneer: "Oh... ja... maar toch kan het."
Joli(e): (zucht) "Nou dan onthoud ik dat wel voor de volgende keer, dag."
Dat was heel erg vaag.
Rotterdammers die niet mogen reserveren in hun eigen stad? Het lijkt wel een repressieve maatregel.
Maar gelukkig heb ik nu een kaartje voor Solex in de reservering. En ik ga lekker helemaal alleen. Dit is een concertje voor mezelf. Een oudejaarscadeau.
Bovendien is de muziek van Elisabeth zó ontoegankelijk dat ik nog niemand in mijn vriendenkring heb gevonden die er tegen kan. Misschien moet ik dat maar de ultieme test maken wanneer ik weer eens denk dat ik eindelijk De Grote Echte Ware Liefde heb ontmoet: "Lieverd, als je tegen Esselink kunt, dan mag je bij me blijven".
Ik heb me de afgelopen dagen ziekgedownload met MP3's van vooral Kraftwerk, Laurie Anderson, ASCII Disco, Ladytron en nog meer artiesten die veel rijker zijn dan ik, dus mag ik verdomme alles gratis wegjassen. Vind ik.
Solex is lang niet zo rijk, maar gaat wel op wereldtournee en is ook nog heel erg cool. ZO ontzettend cool dat het moet worden uitgesproken als 'kewl.'
Solex is het pseudoniem van Elisabeth Esselink die een vertieft CD winkeltje runt in Amsterdam alwaar ze haar meest onverkoopbare platen aan elkaar rijgde tot echte indie kraak collages. Dat is heel erg vet kewl. Ze ziet er leuk uit, maakt moeilijke muziek, draagt versleten gymschoentjes, een strakke half vergane broek en een klein T-shirtje met een lief ruimtewezen.
Kijk, daar wil ik best voor faken dat ik uit Den Haag kom.
Een vriend uit Boston tipte Solex aan mij toen ik nog in Amerika studeerde. Ik had haar al eens in 2001 zien performen op Lowlands toen ik daar eigenlijk al een beetje te oud voor was. Mij krijg je niet meer naar een festival waar je 4 dagen moet kamperen tussen het huisvuil van 35.000 blowende pubers die denken dat je anarchist bent als je een letter 'A' op je Nike T-shirt kunt schrijven. Enfin. Solex was tof. Heel erg tof. Zij schrikte de tieners op dusdanig overtuigende wijze af dat ik haar daar nu nog altijd zeer dankbaar voor ben. Ik ben heel benieuwd wat ze gaat laten horen aanstaande donderdag.
En u mag niet met mij mee.
...
PS: Willen alle vrijgezellen (m/v) tussen de 25 en 45 jaar die Solex leuk vinden a.u.b. hun contactgegevens in de commentaarbalk plaatsen?
Dankuwel.
-
