Pure Poetry

Pure poëzie gezien: bij een item van het 8 uur journaal afgelopen donderdag. Er zijn wetten voor de perfecte mise-en-scéne. Want de behandeling van onderwerpen en tegelijkertijd de voice over laten schallen, behoeft een strakke edit. Een subtiel spel tussen beeld en geluid. En soms zijn er binnen die wetten juweeltjes te vinden. Zoals hier (300 kb).
Er werd gesproken over het feit dat blijkt dat veel ambulances in de garage blijven staan. Dit werd geillustreerd door met de vinger over de lang niet gebruikte wagen te gaan. Het beschamend stof werd zo onvermijdelijk zichtbaar. Heerlijk gemeen. Alsof de spreekwoordelijke schoonmoeder misnoegd haar vinger over je meubulair trekt.
Pure poetry spotted: at an 8 o'clock news item seen last Thursday. There are laws for the perfect 'mise-en-scéne'. And sometimes gems can be found. Such as here (300 kb). Concerning the fact that it appears that many ambulances are just standing in a garage, rarely being used. In the news this was illustrated by dragging a finger along one of the parked vehicles. This way the shameful dust became inevitably visible. Deliciously vicious. As if the proverbial and discontent mother-in-law draws her finger along your furniture.

Stunning Science

Wetenschap is wonderlijk, mensen.
Je mag je gelukkig prijzen wanneer je ooit in de schoolbanken hebt mogen zitten terwijl je natuurkunde leraar een glazen bak per ongeluk liet versplinteren door teveel pure natrium in het water te gooien. Je wist het wel. Ook voelde je op je klompen aan dat die titratie in die zuurkast van het praktikum lokaal nooit goed kon gaan. En met scheikunde was je een echte bofkont omdat je in de achterste banken zat toen er iets misging met het glyceryltrinitraat. Zo was het ook met mij. En ik draag die gevoeligheid (of deformatie) nog altijd met me mee.
Zo was ik, op de avond van de Grote Sigaar Vondst, diep in gedachten verzonken. Maar op het moment dat ik de schuifdeuren passeerde, schudde de tegemoetkomende kou mij wakker. 'Sokken zakken af' was mijn eerste gedachte. Deze eigenschap van sokken is erg vervelend tijdens de winterperiode; zeker wanneer je moe bent en je een reistas over je schouder hebt hangen die je bewegingsmogelijkheden beperkt. Ik droeg een broek met brede pijpen. Bij dit soort broeken zijn lange sokken de enige remedie tegen de kietelende kou die zich gemakkelijk een weg naar boven baant. Want kou is ook niet gek.
'Bah!' mompelde ik en ik maakte alweer aanstalten mijn niet zo heel erg lange sokken op te stropen. In ongemakkelijke positie verkerend omdat ik koste wat kost de reistas op mijn rug wilde houden. Het lukte en mijn onderbenen voelden relatief warm aan. Doch toen ik een tijd lang had gelopen (na het avontuur bij de bushalte) waren de slobberstukken alweer afgezakt. Gek genoeg werden mijn onderbenen niet heel koud. Ik kwam tot de conclusie dat dit kwam doordat de afgezakte variant van de sok dusdanig breed was (in X-richting) dat de wind er in Y-richting niet zo gemakkelijk langskwam. (U ziet dit uitgelegd in de prachtige schematische tekening linksboven, alwaar u mijn welgevormde benen kunt aanschouwen). De kou-grens (of isoterm) is nu zelfs aanzienlijk naar beneden verschoven! Deze is in de afbeelding aangegeven door de roze-rode pijl. Waarbij X = horizontaal en Y = verticaal.
Wonderlijke wetenschap.
Diezelfde wandeling vond er nog een reguliere ergernis plaats: mijn neus wordt altijd snotterig vlak voordat ik thuis ben. Nooit als ik al bijna bij de deur sta. Of netjes halverwege. Nee. Mijn neus gaat altijd gillen om een zakdoek op 't moment dat ik schoon genoeg heb van de tocht en geen gelegenheid heb halt te houden. Halt houden betekent immers: tas neerzetten, zakdoek uit broekzak wurmen, snuiten en tas weer op juiste positie trachten te duwen. Meestal loop ik dan maar door nadat ik een flinke veeg heb gegeven met mijn nog vrije, behandschoende hand. Maar soms draag ik geen handschoenen. Of erger nog: ik héb geen vrije hand. Dan kom ik bij mijn flat aan met een grote druppel tot aan mijn onderlip en bedenk ik mij wanhopig dat dit mij vast niet erg normaal zal doen lijken bij mijn medeflatbewoners die toch al geen hoge dunk van me zullen hebben. Hoe komt het toch dat de natuur zo'n slechte timing heeft? Bestaat er een wiskundige formule die aangeeft wanneer een neus gaat druppelen? De volumeverandering=[delta]V over de af te leggen afstand hangt volgens mij af van de volgende variabelen: de tijdslengte=t van de tocht, de buitenlucht temperatuur=T, de kracht van de schokken=F tijdens het lopen, het zoutgehalte/viscositeit=v van het snot, tot slot de temperatuur=Tn van de neus zelf. Echter: deze pure waarden kunnen worden gecompliceerd door de positie van het hoofd en de al dan niet zuivere vorm van de glooiende gewelven binnenin de neus. Als je je hoofd voorover houdt, zijn de druppels tenslotte sneller beneden, hetgeen weer tegengehouden kan worden door eventuele ruwheid van het oppervlak. Maar als we die onvolkomenheden weglaten, kom ik tot de volgende formule:
V=[t*Tn*F]/[v-T]
Hm... De patent aanvraag ligt al klaar.
Socks sink, which is actually not a nuisance when you wear bell-bottomed trousers, since the socks thus obstruct the entrance of the cold. Scroll down for more English posts.

Improved

Mijn trashlog is beter.
Want ik toon beide zijden van de objets trouvés.
Ze zijn bovendien niet trouvés maar door mijzelve gecrées!



My trashlog is better.
Because I am showing both sides of the ready-made.
Additionally they aren't found, they're created by myself!

Decadent Dirt...

Ik pakte altijd dingetjes van straat op. Zó spannend was dat. De wereld van mijn voetzolen moest een heel afwisselende zijn en daar wilde de rest van mijn turfhoge lijfje graag kennis mee maken. Mijn moeder keurde dat af en zei steevast van mijn vondsten: 'Doe weg! Dat is vies! Daar hebben de hondjes op gepiest!' Ik sneerde dan altijd: welke hondjes? Want niet alle hondjes piesen hetzelfde. Dacht ik.
Soms kwam ik thuis met een half afgezakt rokje (die droeg ik nog tot mijn 7e) met uitpuilende zakken vol stenen. Mijn moeder werd er wanhopig van. Ik kon nog lange tijd geen afstand doen van deze verslaving. Geen wonder dat ik later de meest talentvolle student qua veldwerk was, van het eerste jaar Geologie aan de faculteit Aardwetenschappen aan de UU.
Gisteravond heb ik weer iets vies gedaan.
Ik had me voorgenomen het komend half jaar geen overbodige uitgaven meer te doen. Dus: geen kleren, geen haarverf, geen zoetigheid en voorál geen sigaren. Vermoeid van mijn logeerpartij en lege maag sleepte ik mijn reistas naar de duistere Hoogvlietse bushokjes. Ik strompelde alle tijdstabellen af en moest concluderen dat de eerstvolgende pas over twintig minuten zou komen. Dat betekende lopen. Plots viel mijn oog op een sigaar. Midden op 't aanrijpad. Nog bijna niet gerookt. Er was een centimeter af zo schatte ik en hij was lekker dik (dus duur). Een vreemde gedachte kwam naar boven: zou ik hem pakken? Ik had wel vaker samen met anderen er eentje gedeeld, dat was niet vies, en deze zag er ook niet uit alsof de hondjes er al langs waren geweest. Ik rilde.
Achter mij schuifelden nog wat mensen rond die duidelijk twijfelden over het gaan lopen. Ik deed alsof ik wachtte - en dat was ook zo. Maar niet op de bus; ik wachtte tot zij veilig verwijderd waren. Dat lukte niet echt. Een deel bleef rondzwalken. Toen had ik er genoeg van en liep naar de sigaar. Ik gooide mijn reistas op de grond, haalde er mijn handschoenen uit ter rechtvaardiging (en afscherming), propte snel de sigaar in een zijvak en verliet de plek.
Thuis heb ik hem langzaam opgerookt.

I picked up things from the street. The world of my foot soles had to be very interesting and the rest of my peat-high body wanted to make sure. My mother used to say: 'Throw it away! That's dirty! The doggies have peed on it!' I would ask: which doggies? Because not all doggies pee the same, I was thinking. Sometimes I returned home with protruding pockets full of my stone addiction. No wonder that I became the most talented student with regard to field work, of the first year Geology sciences at the UU. Yesterday evening I did something dirty. I had planned to spend nothing on things I didn't really need. Therefore: no cigars. Tired of my stay in Amsterdam and empty stomach I dragged my hold-all-bag to the dark Hoogvlietian busstops. I passed all time tables and had to conclude the next would come no sooner than twenty minutes. That meant walking. Suddenly my eye fell on a cigar. In the middle of the bustrack. Almost unsmoked. About a centimetre was finished and he was nice and thick (therefore expensive). A strange idea came up: should I take it? I had shared cigars with others, which isn't dirty, and this one didn't look like it had already been visited by the doggies. I shivered. Behind me some doubting people shuffled. I pretended to be waiting - and that was true. But not for the bus; I waited until they would leave. That did not happen. I had enough of it and ran to the cigar. I threw my hold-all on the ground, obtained my gloves as justification (and cover), rapidly shoved the cigar in a pocket and left the spot. At home I have slowly smoked it until its very end.

Another World is Possible

Krakers zijn interessant. Ze creëeren zelf hun gewenste maatschappij i.p.v salon-socialistisch werkeloos te blijven toezien en gemakkelijk te blijven zeuren over hoe alles anders kan (ondergetekende is zelf niet vrij van deze zonde). Met deze Do it Yourself attitude zal Queeruption plaats gaan vinden (het benefiet afgelopen zondag schept aardige verwachtingen).
DIY... Wat als krakers hun eigen glasvezel netwerk aan zouden leggen? Ik zie het al voor me: krakkemikkig maar anarchistisch - dus charmant - aangelegde kilometerslange slingers van telefoonpalen, waarvan er niet twee gelijk zijn. Als het onweert, zal het netwerk platliggen en moet het 'personeel' getooid met enorme hanekammen erop uit en hun schaar- en plakband-reparatiewerk verrichten.
Ik zie in mijn fantasie al breedband kraaknet plaatsvinden tussen het Rotterdams Poortgebouw, de Nieuwe Laan in Delft, Binnenpret in Amsterdam, de Klinker in Nijmegen en het ACU in Utrecht. En zo zou je nog meer alternatieve netwerken en alternatieve techniek kunnen bedenken. Wat een romantiek!
Maar hoe kom je aan glasvezel dat niet op een milieuvervuilende cq. kapitalistisch wijze is geproduceerd?
Gisteravond, nadat ik terugkwam van een logeerpartijtje Amsterdam met Rhialto bij de altijd gewaardeerde Vreer en de Science Fiction Diva, zette ik een kopje thee. Terwijl ik er wat citroendruppels in liet sijpelen, realiseerde ik me: er zijn fabrieken die het milieu vervuilen doordat ze de schaaltjes produceren waar wij onze theezakjes opleggen. Hoe banaal.
Ervan uitgaande dat elk technisch productieproces via evolutie steeds meer verfijnt, zullen we de onafhankelijkheidsstrijd kunnen beginnen met conserven-blik-netwerken en dan komen we vanzelf wel een keer aan onze glasvezel. Weg met het monopoly.

Squatters are interesting. They create their desired society themselves in stead of continuously nagging about everything (I myself am not free of this sin). With this do it Yourself attitude Queeruption will take place. What if squatters would construct their own glass fibre network? My fantasy: charmingly messy miles long beams of threads. At thunder the network will be down and punky dressed 'staff' will perform repairs. I see broadband Squatnet taking place in my fantasy between Rotterdam, Delft, Amsterdam, Nijmegen and Utrecht. Such romance! But where do you get glass fibre that has not been produced in a polluting and/or capitalist manner? Yesterday evening, after I returned of staying with the always appreciated Vreer and the Science Fiction Diva and Rhialto, I made a cup of tea. I put some lemon drops in it and I thought to myself: there are factories that pollute the environment while they produce the trays where we dispose of our tea pockets. Assuming that each technical production process refines by means of evolution, the independence fight can start with tin can networks and over time we will automatically get our glass fibre network. Away with the monopoly.

Twenty years ago (II)

Soms stopt mijn hoofd. Zomaar ineens. Dan dringt er de pijnscheut door me heen: 'ik ga ooit dood...!' Op andere momenten plots een minder zelfzuchtige flashback. Zoals gisteren.
Ik lag in bed, mijn draagbare radiootje op 1. Klaar te gaan slapen. En ineens herinnerde ik mij Björn weer. Dat gebeurt me af en toe. Zo ongeveer eens in de drie jaar. Vaak maar heel eventjes en heel zelden en heel verpletterend.
Björn en ik zaten samen een paar jaar lang in dezelfde klas. Hij was een ongelooflijk heftig jongetje. Altijd intens en ook altijd tegen de leraren ingaand. Hij had een woeste bos blonde krullen die nooit hetzelfde eruit zag. Hij had een ernstige blik. Ik herinner me hem steevast gefronst, met een diepe geul boven zijn neuswortel.

Björn had iets geks. Hij hoorde bij geen enkel groepje en hoorde niettemin bij iedereen. Schaapachtig en verbaasd keek ik naar zijn onaangepastheid die hem tóch nooit isoleerde. Hij verstond de kunst van het leven.
Ik was zelf een typisch outcast kindje. Altijd gepest en lelijk in mijn bibberende teruggetrokkenheid. Ik schaamde me om mijn bestaan en dat bleef lang zo voortduren. Als een hulpeloos en zielloos tandwieltje.
Op de basisschool was dat het duidelijkst. Ik voelde mij in schril contrast staan tot Björn die mij nooit zo rot behandelde als de anderen. Ik liep vaak met hem op naar school omdat hij 1 van de weinigen was die in mijn, wat verlopen, buurt woonde en dus wachtte hij mij op. Hij was altijd vreselijk nieuwsgierig en maakte mij aan het glimlachen als hij weer iets 'allemachtig spannend en gers' vond. Vreemd genoeg ben ik op hem nooit verliefd geweest. Voor ontelbaar veel andere jongetjes en meisjes viel ik juist als een blok, vooral de afstandelijke. Hij was teveel een bondgenoot denk ik, maar ook dat niet. Hij was gewoon niet in te delen.

Natuurlijk ben ik hem uit het oog verloren. Ik herinner mij nog wel hoe hij op de laatste schooldag van onze 'basisschool-carriere' voor de zoveelste maal nog even de hoofdmeester tartte. Björn was absoluut niet bang en vond dat hij gelijk mocht hebben, ondanks het directeurschap van zijn opponent. Alle leerlingen keken vol afgunst en stille vrees naar hun leeftijdgenootje. Maar ik vergat hem.

Tot jaren later. Ik was net twintig geworden en had ter gelegenheid daarvan een eigen TV toestel gekregen. Het was herfst en ik vroeg me af of ik ooit nog eens minder lelijk zou zijn. Ik las in Oorlog en Vrede van Tolstoi en het 8 uur journaal liep ten einde. "Dan volgt nu een politiebericht: De politie vraagt uw aandacht voor het volgende: in de avond van dinsdag is de eenentwintig jarige Björn V*** slachtoffer geworden van een roofoverval. Deze vond plaats tijdens een fietstocht over het ***pad. De beroofde werd met een mes neergestoken en is ter plekke overleden. Van de dader ontbreekt elk spoor. Verder zoekt de politie antwoorden op de volgende vragen: bevond u zich die avond in of nabij de omgeving van het ***pad? Heeft u iets verdachts opgemerkt deze betreffende avond? Neem dan zo snel mogelijk contact op met de politie van de gemeente ***. Deze is te bereiken op nummer:***, maar u kunt ook met uw plaatselijke politie bellen..." ik bleef ademloos.
Nee. Dat kon hem niet zijn.

Ze toonden de foto. Niet van het slachtoffer dat hij was geworden maar van hem, nog levend. Zo'n typisch vaal gekleurde, door familie geschoten foto toonde een ernstig kijkende jongen met wilde blonde haren. Hij keek strak de camera in, terwijl zijn arm losjes over een mountainbike hing. Zijn zwarte ogen fonkelden en zijn voorhoofd was gefronst, met een diepe geul boven zijn neuswortel.
Er was geen ontkennen meer aan.

Had hij zo heftig geleefd om al zijn energie in eenentwintig jaar te kunnen persen?

Zinloos.
We zijn tandwieltjes.

Twenty years ago (I)

Voor iedereen met een Macintosh:

For everyone with a Macintosh.
('Congratulations on your Apple!')
Scroll down for more English posts.

C'est dommage

Het leek hem allemaal zo onschuldig. Hij spaarde immers al jaren gehaktmolens? Anderhalve maand geleden nog was hij er in geslaagd een mooi model uit Oost Europa te bemachtigen.
Ongeveer vijf jaar terug was de kogel ook nog eens letterlijk door de kerk gegaan: de 'Vleselijke Lusten Wet' werd doorgevoerd en daarmee werd de handel in gehaktmolens legaal. De Nederlandse Vereniging voor Steak Hervorming was er content mee. Sindsdien stond niets Rob meer in de weg. Vaak ging hij na zijn gemeenteraadswerk op zoek naar kleine kruideniers en daar vond hij werkelijk juweeltjes van gehaktmolens. Het was nog even wennen aan de nieuwe wetgeving en daar was hij zich van bewust. Met schaamte haalden de verkopers hun waar van achter de toonbank naar voren, maar Rob betaalde goed. En het was toch juridisch in de haak? Zelfs zijn vrouw wist ervan.
Maar deze week bleek nog maar eens dat het afkeurende moralistische en christelijk oordeel omtrent de aanschaf van gehaktmolens (zelfs al zijn deze wettelijk gepermitteerd) niet verdwenen is. De geplaagde wethouder had in een overmoedige bui aan een columniste over zijn (legale) hobby verteld. Een maand later publiceerde zij deze conversatie met hem met naam en toenaam. Het heeft gisteren geleid tot zijn aftreden. En hiermee is direct bewezen dat gehaktmolens nog altijd in de taboe sfeer staan. Want waarom hebben zijn fractieleden allerlei uit de lucht gegrepen argumenten nodig?
Er is aangevoerd dat Rob een gehaktmolen heeft aangeschaft op een gedoogplek. In deze tricot-zone vond, naar later bekend werd, onfrisse handel in illegale apparaten plaats waarbij jonge kruideniers werden geronseld en gedwongen tot gehaktmolenhandel. Maar na een waarschuwing van een prominent partijlid heeft hij zich er nooit meer begeven. Bovendien is een consument van criminele handel pas crimineel als het om heling gaat. Je zou ook kunnen gaan zeggen dat klanten van McDonalds allen schuldig zijn aan de kap van het regenwoud, maar het helpt die bossen zo weinig. En kopers van gehaktmolens handelen vaak in een integere opwelling. Toch is de media met bovenmatige interesse gesprongen op wat we nu een affaire moeten noemen. Het had een opening kunnen zijn naar de acceptatie van een legale hobby. Maar het is geëexplodeerd. Jammer.

Post Scriptum Joli(e): Natuurlijk weet u best waar ik het over heb: de Oudkerk Zaak van deze week. Ik begrijp absoluut niet dat een volkomen legale activiteit als prostitutie steeds maar weer verexcuseerd werd tot 'iets dat prive' is, want daarmee maak je het impliciet wel degelijk tot iets afkeuringswaardigs - de wet moet beschermen.
No English translation possible. Scroll down for earlier English posts.

Freak for Fashion

Eindelijk had ik de remedie gevonden: als christelijke Franse meisjes nu ook ineens hoofddoekjes zouden gaan dragen? Gewoon. Als mode artikel?
Dan kun je als leraar op een gegeven moment niet meer uit elkaar houden wie van de 12 jarigen nu ook alweer de 'fundamentalist' was...
Maar hoe maak je zo'n vaatdoek stijlvol?
Ik herinnerde mij vaaglijk een hip hoofddoekje en Googlede op 'hoofddoekje mode ontwerper en kwam reuze gemakkelijk hier terecht.
En ik moest er nog om lachen ook. Hartelijk.
En verrek... Ik was ze alweer bijna vergeten: Jackie Kennedy, Audrey Hepburn en Grace Kelly!
Bovendien leer je er beter door kijken. Het dragen van een hoofddoek kan heel persoonlijk zijn; met subtiele verschillen in de plooiingen en het aantal doekjes.
Het stuk verwees weer naar de site van Capsters (met onder meer aerobics en outdoor hoofddoekjes).
Chirac zou 't ook best staan.

Let's help out the French moslimas and let's all wear fashionable head scarfs so teachers won't be able to recognize the 12 year old 'fundamentalists' anymore...

Loose Ends

Wat losse gedachten en concepten van Joli(e) de laatste tijd:
- Ik wil een animatie maken in 'hoogbeeld' i.p.v. breedbeeld (hetgeen betekent dat de kijker het eigen TVtoestel 90 graden op z'n kant moet draaien... Ik vind breedbeeld niet mooi; ben meer verticaal georienteerd).
- Gevonden voorwerp van tekstuele aard: "if i am who i am because of who you are then i am not who i am and you are not who you are if you are who you are because of who i am." -me.
- Mijn archeologie-ethiek blog heeft invloed! Vandaag was er een presentatie van het 'Rood Boek' in het Rijksmuseum van Oudheden. Er waren enkele uitstekende replica's te zien van vondsten die onder grafroof vallen, hetgeen de vertoning van het origineel overbodig maakt. Nu kan eindelijk alle buit terug naar Egypte. Hoewel het British Museum dan wel hol zal gaan klinken.
- Ook mijn ESF protestbrief heeft zin gehad, gezien de uitgebreide aandacht van de media voor het WSF in India alwaar ik zelf dolgraag had willen kwijlen bij de toespraak van Arundhati Roy.
- Een dialoog die ik donderdag in Delft had:
Kim: "Waar ligt Dromenland eigenlijk?"
Ik: "Ergens tussen Verwachting en Verleden..."
Kim: "Oh... Wat mooi!"
- Who analyses the analyzer?
- Ik heb een nieuw woord bedacht 'commentaar-incest' (= het plaatsen van commentaren op de Blogs en LiveJournals van je vrienden in ruil voor hun commentaar bij 't jouwe) ik hoop dat 't net zo'n gemeengoed wordt als Karin Spainks 'orenmaffia' - en ondanks het feit dat mijn blog qua hoeveelheid tekst dat van een boek begint te naderen, ben ik literair kikkerdril bij haar vergeleken... Hm... 'Literair kikkerdril' vind ik dan weer best mooi bedacht van mezelf...
- Gisteravond in de metro bekroop me 't volgende idee: het is in de winter griezeliger om zwart te rijden. Iedere binnenkomende passagier met een donkerblauwe winterjas zie ik aan voor controleur.
- Ben ik een complot denker? Nee. Wel zie ik graag de grote verbanden in de wereld zoals bijvoorbeeld Ravage, Onze Wereld en De Omslag dat doen, maar deze schrijver op mijn zo geliefde Indymedia heeft alle redelijkheid uit 't oog verloren en tracht de realiteit en de interpretatie ervan daarenboven naar eigen hand te zetten via allerlei boude beweringen, waarvan de volgende het mooiste voorbeeld is: "...Overheden zijn altijd op zoek naar een nationaal doel om de bevolking tot nog grotere offers voor de goede zaak te brengen. Of dat nu de criminaliteitsbestrijding is, zoals tijdens de laatste verkiezingen of het milieu bij de verkiezingen daarvoor. Als de belastingen maar verhoogd en de bureaucratieën maar vergroot kunnen worden. De Chinese communisten laten hun bevolking elke dag lichamelijke oefeningen doen om ze gezond en productief te houden. Wij worden overspoeld met propaganda om toch vooral niet te roken, niet te drinken, niet te veel te eten en vooral niet te vet, veilig te vrijen, en meer te bewegen. Je vraagt je af in wiens belang?..."
Hm... Gezondheid is dus nooit in het belang van het individu zelf. Tjonge, dan had ik mij al die tijd echt heel erg vergist...
- En had ik maar zo'n initiatief bedacht als the world votes, maar ik moet altijd alles maar alleen doen en kwam niet verder dan 'Bescherm je beest.'

Tot slot het grote nieuws van vandaag:
Commissie: integratiebeleid mislukt
ANP
DEN HAAG - De integratie van veel allochtonen in Nederland is geheel of gedeeltelijk geslaagd maar dat komt niet door het integratiebeleid van de overheid. Dat concludeert de commissie-Blok die maandag zijn eindrapport presenteerde. De commissie, voluit Tijdelijke Commissie Onderzoek Integratie van de Tweede Kamer geheten, onderzocht het integratiebeleid van de afgelopen dertig jaar. In het 2500 pagina's tellende rapport Bruggen Bouwen stelt de commissie dat de integratie een prestatie van formaat is van de allochtonen zelf en autochtone Nederlanders. Uit het rapport doemt het beeld op dat integratie eerder 'ondanks' dan 'dankzij' het beleid van vele achtereenvolgende kabinetten plaats heeft gevonden.
Met veel door regeringen zelf gevraagde adviezen is nooit wat gedaan, het beleid liep achter de feiten aan en doelstellingen werden niet gehaald. Zo hebben kabinetten en de Tweede Kamer jarenlang het belang van inburgering onderschat en de noodzaak om de Nederlandse taal te leren miskend. Naast de taal moeten normen en waarden en ongeschreven regels van de Nederlandse samenleving veel intensiever worden overgebracht aan allochtonen. Het huidige kabinet heeft nog weinig geleerd van het verleden. Zo legde het eind 2002 vrijwel alle aanbevelingen over effectieve inburgering van de Taskforce Inburgering naast zich neer. De commissie-Blok bepleit een doortastender en beter gecoördineerd integratiebeleid. Dat mag niet meer vrijblijvend zijn: voor de overheid niet, maar ook niet voor de migranten. Van hen mag worden geëist dat ze integreren in de samenleving. Een van de weinige echt concrete adviezen van de commissie is dat gemeenten en scholen niet-vrijblijvende afspraken moeten maken om leerlingen beter te spreiden, zodat de vorming van zwarte scholen wordt tegengegaan.
De commissie wijst erop dat 'zwart' iets zegt over het percentage allochtonen op een school en niet over het niveau. Dat is afhankelijk van het opleidingsniveau van de ouders en de taalbeheersing, die beide in de praktijk achterblijven. Zwarte scholen ontstaan door concentratie van allochtonen in bepaalde wijken en keuzepatronen van ouders, die kiezen voor scholen met veel leerlingen van dezelfde afkomst. Artikel 23 van de Grondwet, die de vrijheid van het stichten van scholen regelt, belemmert de keuzemogelijkheden, maar de commissie stelt het artikel in de aanbevelingen niet ter discussie.
Ook wil de commissie de concentratie van allochtonen in de wijken van grote steden doorbreken. Randgemeenten en regio's zouden veel meer mensen met een laag inkomen moeten huisvesten door meer betaalbare huur- en koopwoningen te bouwen.

De conclusie is dus gedeeltelijk: de integratie is geslaagd zonder tussenkomst van de overheid!
Pleit dit voor anarchisme? Bestaat er sowieso invloed van de overheid?
En kom: iedereen weet toch dat je de taal van een land het beste leert door die te spreken in het dagelijks leven en met allerlei mensen te communiceren? (Nederlandse verjaardagsfeestjes zijn, hoewel treurig en gevaarlijk hartverlammend saai, een uiterst belangwekkend middel hierin!). Geen enkele taalcursus kan daar tegenop. Geef de mensen werk en scholen met kleine klasjes en de emancipatie komt vanzelf. Kijk maar naar mijn vader. Oh nee... Toch niet zo'n goed voorbeeld...

Animated Life

Hier links een primeur voor de echte Joli(e) fans.
Het is een screenshot van mijn eerste fake documentaire animatie, waarvan de schetsversie aanstaande zaterdag in premiere gaat op het Queeruption Benefit in Amsterdam, op 24 januari dus.
En er is goed nieuws: de ontwikkeling van de schets-versie van het filmpje gaat voorspoedig! 't Zal waarschijnlijk snel af zijn. Ondanks het feit dat ik er pas vrijdag de 16e mee begonnen ben. Normaal gesproken doe ik drie maanden over een filmpje van 5 minuten... Echter: bij het huidige filmpje "Helpline!" heb ik gekozen voor een omgekeerd proces van het gebruikelijke. Ik heb eerst de soundtrack afgemaakt en daarna pas de geanimeerde beelden (hoewel in de allereerste schetsfase op papier aan beide tegelijk gedacht).
Nog meer om van te smullen voor de echte Joli(e) fans: Op deze pagina zijn inmiddels 5 nederlandse prenten in verschillende stijlen te downloaden (naar beneden scrollen!).
Ook kwam ik vandaag een aantal sites tegen met korte films, waaronder de Bush competitie van MoveOn (een wereldwijd activisten netwerk), de redelijk bekende Korte Filmsite van de NPS en een heel leuke site voor CKV leerlingen met een niet te versmaden vormgeving en interactiviteit.
Ik hoop dat u breedband heeft.
Ik zit alweer, alvast bij voorbaat, helemaal in de stress, want ik heb nog niet nagedacht over wat ik in ga zenden op dit prestigieuze festival dat in 2002 mijn beider inzendingen (die ik via peperdure koeriersdienst had laten bezorgen) afwees. Ook wil ik in 2005 nu eindelijk eens proberen op het IFFR binnen te komen en mijn, inmiddels 10 jaar oude, droom waar te laten worden: een stoeltje in de bioscoopzaal met "gereserveerd voor de regisseur" erop...
Heeft u ook zo'n droom?

Above, on the left, there's a collectors' item for the real Joli(e) fans. It is a screenshot of my first fake documentary animation, of which the sketch version (or 'work in progress' version) is playing Saturday on the Queeruption Benefit in Amsterdam, january the 24th. Good news: the development of the small film is successfull! Usually it takes me three months to finish a small film of 5 minutes... However: with the current small film "Helpline!" I have chosen for a different approach. I finished the soundtrack first and afterwards created the animated pictures (although on paper: both at the same time). More for the real Joli(e) fans: On this page 5 new Dutch cartoons can be downloaded (scroll down!).
I am stressing again, because I have not yet reflected on what I will send in to this prestigious festival that, in 2002, rejected both my entries. Also I want to try to enter the IFFR 2005 and make my 10 years old dream come true: which is to have a seat in the theatre that says "reserved for the director"...
Have you got a dream?

Brains and Breasts

Het is voorbij: mijn bijdrage aan 't teleurstellende gemiddelde van 107 op mijn tribune, al zittend (want uitgenodigd) in het publiek van de Nationale IQ test van BNN. Ondertussen werkt mijn broer hard aan het digitaliseren van de 'Joli(e)-flitsen' (ik kwam ongeveer 4 maal in beeld) en ikzelf heb er 1 eenvoudig GIFje van getrokken.
Hoe gaat dat eigenlijk: zo'n professioneel TV programma in een echte studio?
Hier wat saillante details...
Op de heenweg (na de zoveelste slapeloze nacht), wetend dat ik om 18:30 bij de studio werd verwacht, bedacht ik mij zodoende dat ik misschien wel helemaal geen tijd zou krijgen te eten voorafgaand aan de uitzending dus verorberde ik een vet Pizza Hut produkt op Rotterdam CS. De reis ging voorspoedig en er was BNN busvervoer op het indrukwekkend grote MediaPark terrein. Toen volgde er schaamte. Want van de 5 geselecteerde groepen moesten er 4 wachten in de foyer van BNN (hun werknemers zien er overdreven 'hip' uit) waarbij iedereen me aankeek met een blik van 'bij welke groep zou die horen?' - erg ongemakkelijk.
De Frans Bauer fans kregen een Tshirt en sjaal, de vrouwen-met-grote-borsten loshangende gekleurde shirtjes, de dronken studenten gestreepte polo's en de schakers hadden in hun uitnodiging een kledingvoorschrift gekregen: trek een trui aan. Dat laatste leek me een ware marteling, want in de studio aangekomen, bleken de TV lampen dusdanig heet te zijn dat ik spontaan een aantal hersencellen voelde afdrijven.
Niemand had gegeten en ik moest erg naar de WC, maar om 19:30 moesten we toch al applaus en 'juichen' oefenen. De groep kunstenaars was 't meest sceptisch en kwam maar niet los, hetgeen ik zag als een goede eigenschap... Ondertussen gaf ik mijn ogen flink de kost en zag ik dat de ontelbare mannetjes die over de studio vloer heensjeesden alleen op de camera's en kabels letten en voor elkaar wegdoken, waardoor de kijker thuis 't idee heeft dat de studio slechts gevuld is met 2 presentatoren. Er was zelfs een jongen wiens baan 't was om de kabel te dragen van de camera die op een rails reed (gesloten cirkel) en waarvan 't bovenstuk zelf ook om zijn as kan draaien (daar krijg je die krankzinnige zwenkshots van). Een ander model, de altijd onzichtbare en uitschuifbare hijskraan camera, zag er erg duur uit. Dat loog er niet om.
Wat 't publiek niet weet, is dat de autocue constant grappen afdraait, waaruit de presentatoren dan kunnen kiezen wat ze gaan gebruiken (!). Het was goed te merken dat Jeroen Pauw voor aanvang behoorlijk zenuwachtig was en zelf geen enkele originele opmerking eruit kon persen.
De tribune met kunstenaars was vol. (Ik zit links voor de kijker op de tribune; boven 't meisje met 't roze shirt, op de 4e rij, boven 't 'levende standbeeld' en naast de man met blond lang haar en baardje; zie de gele pijlen op de 3 plaatjes linksboven). Sommigen kende ik. Jack Nouws was er ook (hij kwam uit op 123). Toen de dronken studenten (die apart waren gehouden en al eerder 1 test hadden afgelegd) binnenkwamen, leken deze niet echt dronken, maar ze hadden wel kleine oogjes.
Tijdens de IQ test kreeg ik 't steeds heter en merkte ik tot mijn spijt dat ik steeds te vroeg indrukte waarna geen correctie meer mogelijk was en soms drukte ik gewoonweg de verkeerde knop in, gejaagd als ik was. 't Zweet gutste over mijn rug, waarschijnlijk doordat ik een zwart hestje droeg dat de TV lampen zo mogelijk nog heter deed lijken; ook drong mijn blaas zich maar steeds op en de cameramannen op de vloer liepen in alle hectiek af en toe voor 't vragenscherm langs. De omstandigheden waren niet ideaal. Bij de puzzelvragen weerklonken er verontwaardigde uitroepen vanuit mijn tribune: de kunstenaars vonden dat de puzzels slecht getekend waren...
Nu zou 't komen: de scores. Twee jaar geleden had ik bij thuisdeelname nog 110 en het jaar daarna had ik alweer 121 terwijl ik de test van dit jaar veel makkelijker vond dan die van 2003. Ik voelde al een beetje aankomen dat ik het niet goed gedaan had en hoopte op een wonder, maar mijn stemkastje wees toch echt 98 aan. Een drama! Dit is dezelfde score als die van aanwezig acteur Gijs Scholten van Aschat.
Ik zag op mijn horloge dat 't al laat was; ik moest haast maken om vanuit Hilversum Noord nog thuis te geraken. Vervoer terug bleek BNN niet geregeld te hebben (!) waardoor ik in 't nachtelijk duister, lopende in de stromende regen mij samen met een 'vrouw-met-grote-borsten' over 't eindeloos uitgestrekte MediaPark richting de trein begaf. 't Programma was voorbij; de omroep had ons - oud vuil inmiddels - niet meer nodig.
Ik raad u daarom aan niet zomaar ja te zeggen op dit soort televisie uitnodigingen, mits u de garantie krijgt dat u van tevoren gelegenheid krijgt tot dineren, toiletteren en terugkeren..

Vandaag ben ik extra verdrietig, omdat mijn allerliefste liefje is gestolen na een heerlijk avondje uit in de Koornbeurs alwaar de Poolse band Robotobibok de boel platspeelde. Wie steelt er nu een vouwfiets in Hoogvliet in de stromende regen? Vandaag heb ik aangifte gedaan. From now on the world will always be a Dexterless world... Steunbetuigingen hieronder welkom.
English version will be posted later this week...
Or SCROLL down for earlier messages in English.

Sorrow

Hij zag er echt uit als een leraar. En dan ook nog met het uiterlijk van iemand die in de politiek zit. Je kent ze wel: zo'n leraar die een beetje streng kan zijn, maar ook heel grappig en in ieder geval gedreven. Zo'n hele aardige man voor wie je als leerling wel eens ergernis voelt maar ook respect omdat je, terwijl je soms je lip verbijt, weet dat 'ie toch eigenlijk wel gelijk heeft. En hij is slim ook. Heel soms denk je dan wel eens: 'de volgende les gooi ik een papierpropje naar die snor'... En als je met je vriendjes op de gang hangt, lachen jullie allemaal om je grappen over hem. Maar ook jij weet: je spot met datgene wat je het meest liefhebt en je gaat weer verder als heel gewone VMBO leerling.
Totdat je ziet dat die ene slungel (die altijd van die toffe petjes droeg en de juiste jas van het juiste merk) je docent godverdomme door de kop geschoten heeft.
"DEN HAAG - De onderdirecteur die op het Terra College in Den Haag neergeschoten werd, is gisteravond bezweken aan zijn verwondingen. Hans van Wieren stierf om 22.00 uur in het Westeinde Ziekenhuis in het bijzijn van zijn vrouw en twee dochters.
De schutter had zich een uur eerder in het gezelschap van zijn voogd en een ander op het politiebureau gemeld. Ook die persoon werd verhoord.
Het 49-jarige slachtoffer, D66-raadslid in Zoetermeer, werd gisterenmiddag in de kantine van de school door zijn hoofd geschoten. De verdachte is een 17-jarige leerling van de vmbo-afdeling."

English version will be posted later this week...
Or SCROLL down for earlier messages in English.

The Webs' Birthday

DDS viert feest en ik ook! Want ik zie 't een beetje als de overwinning van anarchistische systemen in de techniek.
In de maand januari is het 10 jaar geleden dat De Digitale Stad (DDS) van start ging en daarmee internet in Nederlandse huisjes bracht (hoewel XS4ALL dacht ik nog eerder was). DDS presenteert in het kader van haar jubileum een speciale jubileum website. Tevens maakt DDS bekend dat zij ter ere van haar verjaardag een donatie van € 5000,- doet aan de stichting spamvrij.nl en dat is mooi.
Ik herinner mij nog mijn eerste kennismaking met internet: ik las in de krant dat het mogelijk zou zijn te gaan 'surfen' in de Centrale Bibliotheek in Rotterdam. Dat kon toen nog hardstikke gratis. Ik vraag me nu wel af welke provider zij toen hadden, want ik was er in 1993 als zeventienjarige - en toen bestonden XS4ALL en DDS nog niet. De eerste site die ik toen bekeek was de website van Michael Jackson. Hmm... er is een hoop veranderd in de wereld sindsdien...
Maar laten we internet zo vrij mogelijk houden!



Let's consider the party of Dutch internet provider DDS as a victory of anarchistic systems in technique. This January it has been 10 years since the digital city (DDS) brought Internet in Dutch homes (although XS4ALL did this earlier I think). I remember my first familiarisation with Internet: I read in the newspaper that it would be possible to 'surf' in the central library in Rotterdam. It was for free. I wonder which provider they had then, because in 1993 there was no XS4ALL or DDS yet. The first site which I 'surfed' was that of Michael Jackson. Hmm... a lot has changed in the world since then...
But let's keep Internet as free as possible!

Hypocrisis

Stoere mannenpraat of simpelweg hypocrisie?
De Amsterdamse wethouder Rob Oudkerk is in opspraak: hij zou na het werk op de computer van de gemeente pornosites bezoeken en langs ambtelijke weg hiervoor op de vingers zijn getikt. Bovendien neemt hij één keer per jaar 'een snuif'.
Dat staat althans allemaal in de column van Heleen van Royen, in het Parool van afgelopen zaterdag.
Oudkerk zou dit alles reeds tegen Van Royen verteld hebben na deelname aan het Groot Nationaal Dictee. De twee namen toen wat afzakkertjes in een café. In de studio van NOVA reageerde Heleen van Royen daarop. Ik vond haar verhaal duidelijk (hoewel ik wel vermoedde dat ze de mogelijkheid van stoere mannenpraat expres niet vermeldde) en het verblijdde mij te horen dat Oudkerk in haar bijzijn had geageerd tegen de dubbele moraal (waarom mag je wel een Ajax site bekijken en geen sex sites?).
Maar nu ontkent Oudkerk en beweert hij bovendien dat hij mevrouw Van Royen had verteld over anderen die wel eens coke gebruiken. Wat een onzin. Als mensen drugs willen gebruiken en rooie wangetjes willen krijgen, mag daar mijnsinziens geen schaamte of afwijzing over bestaan - als ze 't maar niet tijdens werktijd met gemeentelijke apparatuur doen. Zeker niet als zij volksvertegenwoordiger zijn en met een helder hoofd onze belangen dienen te behartigen. Ik dacht bijna nog heel even dat ik in Oudkerk eindelijk een openlijke medestander had gevonden in mijn zacht-anarchistische strijd tegen de monogame heteronorm en over-moralistische drugsoorlog. Neen dus.
Volgens Van Royen zou Oudkerk haar tevens hebben verteld dat het gemeentelijk Bureau Integriteit in dit geval als zedenmeester was opgetreden. Het bureau liet weten dat niet gedaan te hebben. Op de vraag van de krant aan een woordvoerder van Oudkerk, wie de wethouder dan wel op de vingers had getikt, bleef een antwoord achterwege.
In de Volkskrant reageerde Oudkerk met de woorden dat niemand iets te maken heeft met zijn 'privevoorkeuren'. ''Mag een wethouder misschien dingen doen die andere burgers ook doen?'' Hij beweert dat hij slechts in het algemeen heeft gesproken over 'publieke figuren', die het lastig kunnen krijgen als hun privé-hobby's bekend worden.''
Van Royen is verbijsterd over de ontkenning van Oudkerk: ''Hij had het alleen maar over zichzelf. Zijn laatste woorden waren: ik lees het wel''. Ze verwacht niet dat Oudkerk juridische maatregelen tegen haar zal nemen, omdat er een getuige bij het gesprek zat.
Ze heeft beloofd dat haar column een vervolg zal krijgen a.s. zaterdag - ik kan haast niet wachten.

Scrabble Generator JoliesWorld Scrabble Score is: 22. Your score? Look here.

The Fame of my Brain has mainly stain plain

Hebben kunstenaars een hoog IQ?
Ik dacht zelf van niet, maar vandaag kreeg ik ongevraagd in mijn mailbox een uitnodiging voor de Nationale IQ test van BNN! Ik dien mij op 14 januari bij de groep 'kunstenaars' in Studio 24 van het mediapark te Hilversum te vervoegen, alwaar de live uitzending opgeluisterd zal worden door mijn eigen debiele opmerkingen waarschijnlijk...
Hoewel ik nooit dommer kan zijn dan de volkszanger die is uitgenodigd:
On Wednesday, January 14, Dutch network BNN will broadcast the National IQ Test 2004, produced (and format) by Eyeworks. For the fourth year on a row, viewers in The Netherlands can test their intelligence by television, internet or sms. The show is being hosted by well-known tv-hosts Jeroen Pauw and Bridget. The celebrities that take part in the test (live in the studio) this year include Co Stompé, Winston Gerschtanowitz, Gijs Scholten van Aschat, Henkjan Smits, Liesbeth Kamerling, Catherine Keyl, Chris Zegers and Marian Mudder. In the studio, five different prejudice groups compete against each other (artists, chess players, drunk students and big breasted women). Who's going to be the smartest? In 65 questions, the audience is being tested on verbal skills, numeric intelligence, visual skills and memory. Every question has four possible answers.
The National IQ Test January 14, 20.25 - 22.25 (BNN, Nederland 2).
Ik verdien in ieder geval een prijs voor mijn blog titels, al zeg ik 't zelf.

En hier heb ik alvast iets gevonden om mijn tanden op stuk te bijten:
Omschrijving: In de cyclus over emancipatie organiseert DWARSFILOSOFIE(tm) op zondag 10 januari een bijeenkomst over emancipatie en Horkheimer & Adorno. Door middel van close reading behandelen we een fragment uit Dialektik der Aufklärung; we laten de te lezen tekst zelf spreken. Voorkennis is dan ook niet noodzakelijk.
In Dialektik der Aufklarung introduceren Horkheimer en Adorno het concept cultuurindustrie. Het gaat hierbij om een bedrijfstak die het te doen is het winstprincipe te hanteren op geestelijke goederen. Volgens Adorno vertoont de commerciele productie van cultuurgoederen een gestroomlijnd karakter. De invloed van de populaire cultuur op de mens is navenant toegenomen. Dit proces heeft zich tot een systeem ontwikkeld en is niet langer beperkt tot bepaalde zaken als romans en dansmuziek, maar omvat alle artistieke expressiemiddelen. Een van de ingrediënten die met name bij televisie zich het beste voor adequate marketing van massacultuur leent is volgens Adorno stereotypering.
Dat is heel fijn.
Voorkennis en nakennis lijk ik beide te ontberen. Dat kan nog leuk worden volgende week in Studio 24...
Wens mij hier succes en morituri te salutant. Panem et circenses.

English version will be posted later this week...
Or SCROLL down for earlier messages in English.

Get the Knowledge

Eindelijk ben ik kennis-leveraar geworden op Wikipedia; het voelt als een eer.
En dit is een erg leuke pagina.
Verder kwam ik, op zoek naar de biografie van Sonja Barend, iets wel heel vreemds tegen!
Wie wil dat nu weten?
Maar ik beken direct dat ik mijn gegevens wel heb ingevuld en ik op 61 procent uitkwam...
Eerder werd mijn aandacht getrokken door de bewering dat het internet geen deel meer zal zijn van het telefoonnet maar dat in de toekomst juist het omgekeerde het geval zal zijn.
Mijn taak van 't noemen van interessante websites lijkt overigens volkomen overbodig geworden door deze; er staan zelfs independant media sites op die ik nog niet kende (naast bijvoorbeeld die van Indymedia NL).

English version will be posted later this week...
Or SCROLL down for earlier messages in English.

Arty Farty

"...Maar kan de kunstenaar zonder het kunstinstituut? Activiteiten in de openbare ruimte fungeren als tussengebied, een parochiale ruimte van kunstinstituut naar de werkelijke maatschappij waar de kunst van het sociale engagement ten toon gespreid kan worden. Wanneer dat tussengebied wegvalt kan de kunstenaar eigenlijk niet meer onder de noemer 'kunstenaar' waarmaken wat hij of zij wil bereiken in die openbare ruimte. Die noemer geldt pas weer binnen de muren, zoals toen TENT. eerder dit jaar het straatactivisme van Santiago Cirugeda exposeerde. Sociale kunst buiten is als een slang die in zijn eigen staart bijt, de bekende contradictio in terminis. Dus hoe ver reikt het engagement van de kunstenaar waar het kunstenaarschap in het geding komt? Sterker nog, is de kunstenaar bereid zich te voegen naar de maatschappelijke werkelijkheid en zich zodoende als kunstenaar 'op te heffen'?..."
...
De eerste die dit begrijpt mag het mij uitleggen.
Het is een boude bewering an sich welke ruimte dan ook tot 'tussengebied' uit te roepen; dan verklaar je jezelf immers buitenstaander. En heb je dan nog recht van spreken?
*kreun*
Het wordt de hoogste tijd dat alle kunst weer gewoon links wordt en de wereld simpel...
We want Brezjnev!

English version will be posted later this week...
Or SCROLL down for earlier messages in English.