Ik erger me immers al snel groen en geel en links aan alles dat bestaat, ooit heeft bestaan of dat misschien nog eens het rare idee gaat krijgen ooit te willen gaan bestaan.
Tijd voor iets positiefs.
Casus: het is woensdagmiddag, dag van de Grote Aangekondigde Storm.
Met stramme passen duw ik mijn kleine lijfje over straat.
Daar komt al zwabberend een jongen mijn gezichtsveld binnen.
Hij zit op een fiets en behoort tot wat men de orde der kut Marrokaantjes zou noemen.
Ik zie dat er fietstassen over zijn bagagedrager hangen. Zeer groot en zeer vol met zeer veel wijkkranten.
Het begint zachtjes te regenen en de jongen fietst tegen de stormwind in. Zijn vervoermiddel lijkt net wat te groot uitgevallen voor hem.
Doch, hij kijkt er relaxed bij, stuurt met slechts 1 hand en... met de andere hand houdt hij een Magnum ijsje (white) vast dat hij al bijsturend tevreden oppeuzelt.
Eerst denk ik afkeurend "als je werkt, behoor je als een oorwurm te kijken", maar dan raak ik bevangen door de charme waarmee hij zich in zijn lot schikt.
Dit is geweldig.
Een jonge maar harde werker in weer en wind met een sterk gestel.
Deze kut Marrokaan krijgt van mij de eerste virtuele OK sticker van 2004:
OK!!!
