We aten San Francisco koekjes en ik maakte een foto van een papier waarop stond "grote liefdes moeten worden nagejaagd".
Om daar te komen moest ik wel met de trein. Daar ving ik flarden van gesprekken op.
Soms zeer beschamend
"...Ik vind jazz wel leuk maar dan wel met een deejay en met een beetje een leuk deuntje eronder..."
een telefoongesprek van levensbelang
"...Pa, als je in die tent een brood vindt, wil je dat dan meenemen? Want ik ben het vergeten..."
en natuurlijk kinderen, want die krengen zijn overal te vinden
"...nee, jij mág niet meedoen!..."
Die laatste deed mij een aantal trauma's herbeleven.
Twee dagen geleden liet mijn geliefde me weten dat ze had kougevat - waarna ik bezorgd en zelfs bijna een beetje boos werd en haar vroeg: je bent toch wel beter als je me ophaalt van het vliegveld he?
En nu...
Heb ik zèlf kougevat...
Het is een straf en ik heb het verdiend.
...
