Soms zeggen mijn hersens krak. Dat is niets ernstigs. Het gebeurt als ik hard nadenk.
Zo zat ik afgelopen weekeinde gezellig in een huisje aan zee met nog 20 anderen. Het was in Egmond en het kostte mij 3 en een half uur om erheen te geraken. Dat kwam doordat ik mij vrijwillig blootstelde aan de grillen van de NS. Tijdens al dat lange wachten, de lange ritten en de lange kaasbroodjes tussen de lange gezichten heb je veel tijd om lang na te denken. Zo vroeg ik mij af: waarom vertrekken veel treinen op rare tijden?
Sommigen vertrekken om 1 minuut over het hele uur, andere om 12 over, en weer andere om 7 minuten over het halve uur. Het moet een hel zijn degene te zijn die het landelijk vertrekschema moet vaststellen. Want al die rare tijden betekenen natuurlijk dat elke trein rekening moet houden met een ander.
Maar... waar begint dat dan? Waar rijdt de basistrein? De eerste trein die als referentie voor alle anderen geldt? De oertrein? De moeder aller treinen? Ik kom er niet uit. Typisch een vraag voor nachtdienst denk ik. Helaas heb ik de eerstvolgende uitzending geen tijd.
De komende vier dagen hou ik mijn alleen nog maar bezig met mijn zeer openbare expo. Het zijn woelige tijden waarin kindertjes door Tsjetsjenen worden ontvoerd en abortusboten worden geënterd. Ook het uitzetten van mijn kunst over de gehele Nieuwe Binnenweg wordt een gevaarlijke missie. Hannah, de vreer en Judith zijn reuze dapper, omdat zij zich als vrijwilliger hebben opgegeven. U niet. U bent niet dapper. Maar uiteraard wel welkom voor de vrolijke opening rond twee uur 's middags...
...
