Woohaa

So today I am doing my Wildpaden thing again, spontaneously in a street near the financial district and near that white pyramid skyscraper.
Yesterday I met some ZeeKomkommers in China Town.
They were very dry and their bellies had a hole in it.
Here's a picture:

Queernezz

OK.
It's clear to me now: I am in queer town!
Today I went to Gender Pirates - which happens once a month in club El Rio on Market Street.
I cannot explain... it was heaven, lots of political and gender fluid performances, cute people, poetry, music, and Sam (a cute tranny boy) flirted with me.
I drank Belgian Leffe beer because it was the only thing i knew.
I met people from Tribe again and I saw Sandy who looked tired and Ari responded well to the crush I have on him.
During the day I went to China Town with Turtle. I was very tired and had an upset stomach, Turtle had a bad headache. she did hold my hand and I tried to enjoy it as much as I could. God I have such a huge crush on her. we also visited her wife, Max, in her office.
Before that I tried to call the SFAI but it didn't work. Later in the evening I went to visit the graduate information night at the CCA which was very helpful and it made me really want to be a student in their MFA (tweede fase) programm but it's very expensive. There is little scholarship around to do that.
So, tomorrow I am doing my public art project thing and people are actually going to visit it.
I am delighted about that.
I am going to have to get up early though - and since I am still in a very strange jetlagged mood and I automatically wake up at 7 in the morning anyway it's not a problem.
Turtle says I am actually overwhelmed unconsciously here with all the new impressions I get every day - it's too overwhelming.
I think she may be right.

...

Shock

Damn. Finally a chance for me to ever experience my first earthquake... but I slept through it... Didn't feel a thing.
Tuesday I felt bad and felt really slow and drowsy. Monday was so much fun because I got to experience a lot of time with Turtle alone and I made a first website with some pictures. I hope to make more later.
I still owe you a good long story on how everything has gone so far.
Here's an attempt: friday morning 5 o clock, got up with Hannah to get to Schiphol Airport. I don't wanna go, but the first plane flight is excellent and luxurous - I can't sleep. In Houston Texas the immigration service acts difficult on me because I used to have a student visa. The second flight to SF is horrible. Lots of ugly 'stupid Americans' who don't know how to stall their luggage. I arrive at airport and go down an escalator when suddenly someone calls my name: it's Turtle! And zie's going down, so i drag my tired body up the wrong way and hit everyone in front of me. Turtle and I hug and kiss and I shake with nerves, probabbly from anticipation. We take the Bart (subway) to the city. The weather is great. I feel sleepy tired and unreal. But when Max (Turtles wife) arrives I start feeling a bit more relaxed. Near their house is a bar where we go and eat - it's a typical yankee place with a big TV screen with baseball - I kinda like it. That night we got to the previous mentioned Exiles meeting. I feel like I am in another dimension.
Next day I sleep until noon. Turtle wakes me up. I go out for coffee with Max (she gives me a great mini tour in Castro and Mission) after that Max and I work a lot on my G4 powerbook. In the evening we went to eat sushi. That evening we went somewhere but i cannot remember what it was (already, it must have been the Lexington bar and an art show) and I felt weak and emotional and had a good talk with Turtle about expectations. I took a lot of effort to travel to the other side of the globe for this virtual crush that ze is - but now we see each other in reality it's a bit puzzling and scary and different. At the same time Turtle feels shocked I am actually here. I cried and didn't know what to feel for a while. I felt Turtle has really high standards that I cannot live up to and it made me feel very unsafe for a while. I want to feel safe with people... I do know Max and Turtle are good people and I appreciate them as gems in this bad world.
Sunday, woke up at 9 feeling really sad and numb - but strangely enough also reliefed and felt much better later at 11 when the others woke up. Sandy, Ari, Kyra and Michelle came in and brought food - at noon we went to Folsom, which was extremely crowded and amazing. I am very positive about the amount of visible kink there. But I still felt jetlagged and nothing really got into my brain. As if I wasn't processing things. We didn't go out for dinner but went up to this ladies' superdeluxe overstyled but comfortable apartment and ate stuff there while I met lots of people I didn't know and tried to sleep in front of the fire - i felt freaky. After that we went to the Cherry Bar where I met people from Tribe, which was really cool. But the atmosphere was bout to change... when one of our genderqueer friends came up and said they were expelled from that night 'because there were complaints' about him which was not true. It was mainly the owner being a bitch. We had a big scene and decided to attack all boards, forums and mailinglists about it.
Monday I got to talk with Turtle a bit more and we spent an absolutely wonderful and fabulous in town. Zie took me to the ocean beach where i got to see my first ocean ever. We also saw a bathing pools' ruins and climbed up lots of rocks and hills and saw a great view over the bay. In the evening we mwt up with Max, Celestine (a porn star) and Shannah and ate at an incredible vegetarian resaurant where everything looked like meat but wasn't and still tasted great.
Tuesday (today) was really slow although I managed to go to Fisherman's Wharf and the Musee Mechanique. I got news from 111 Minna gallery (they want to announce my project on their site! I am doing a public project on thursday and friday there.) and I called Pang who i haven't seen in 6 years - I am meeting her this thursday, the same day on which I could have a date with Turtle, so it's going to be hectic.
I would be happy to get to know zir all over again.

...

I saw a humming bird!

Oh my god!.
What kind of place is this???
I was just out to get Turtle an "almond flavoured steamed milk" and got myself a "small caffee latte" (coffee is horrible here, but Max tells me where the best can be found, 'cause she's an addict too) and I decided to take some time to enjoy the view in the street. It was my first time alone in a San Francisco street.
I noticed more things around me. The shapes of the light posts, the color of the streets, the incredible diversity of apartment buildings, the palm trees (!) the little coffee houses with yummy looking cookies and the scary looking breakfast places, the badly dressed poor people, the kids playing basebal and the many, many hills. There just are no straight streets here, it's always steep. I think I heard San Francisco is built on 49 hills and it shows. The biggest ones are surrounding this city. This also means there are incredible views that remind me of a cross product of the French Riviera, the Italian promenades and old Boston houses.
I walked up a street and passed a big flowery plant when I thought I saw this big insect, but it was a humming bird! (Dutch: kolibri!). They just fly around here in the wild... Awsome!
So I was just sort of being impressed and standing in the street, when all of a sudden a bus stopped to wait for me. I was confused but noticed quite quickly I was standing at a busstop post. They're difficult to recognize sometimes since lots of busstops are just light posts or telephone poles with a yellow band around it...
Today I feel a little bit better - I was having a really yucky cold but I remembered in America you can buy zink lozenges that just instantly cure (I think they're illegal in Holland, so I'll have have to stock up and take a stack with me when I go back, sell them for a high price ofcourse). I am not over my jetlag yet. I have a very strong biological clock, which is good if you don't have an alarm clock but at the same time it's difficult to reset and get used to a time warp.
The weekend was very odd and a little weird sometimes. I'll tell more about that later.
I was not falling in love with the city at all yet, but I think the excitement is finally starting.
Thank you all for reading this and please do keep in touch through the comments.
More soon!

...

First pict

I can't FTP right now, but here's a picture of me in DoloresPark.
In the background the incredible view.
Last night I was completely jetlagged but still went to Studio Z - there was a 'meet and greet' private party in preparation of Folsom. Tomorrow's big event.
I felt overwhelmed at Studio Z with al the queer dykes and tranny boys there - they take good care of their outfits - it made me feel like ugly wallpaper.

...

Safe!

I have arrived safely!
I am not quite settled yet, but it's fab here.

Big thanks to Hannah for dropping me off and Turtle and Max are.... :-) swell!!
More soon (+pictures).

...

Welcome New Readers!

My secret weblog (the English one) will not be updated while I am in San Francisco.
Instead this one will be the spot where I shall keep you all posted on my adventures on the west coast, hopefully with some pictures too.
The big advantage for me is I don't have to be in 5 different places all the time, the advantage for you is you can post comments here in either English or Dutch (and you don't have to subscribe to anything - posting here is never censored).
Even my own comments will not be censored by me... :-)
It's going to be one crazy visit. I will be in a city I have never been before (=1st impressive thing), I am finally going to see Turtle again who I am very infatuated with (=2nd), it will be the first time for me to be back in the States in 4 years (=3rd), I am going to see a friend getting married and I have not seen her in 6 years (=4th), the city is filled with queer and kinky spaces to check out (=5th), I am meeting 2 friends I have not seen in 4 years since they left from Boston (=6th), I am going to see sequoia trees and mountains I hope (=7th), I am going to check out two art schools I may do my Masters studies at (=8th), I am going to visit a lot of galleries and some great museums (9th) and last but not least: I am going to stock up on lots of sex articles because I have latex allergy and it is difficult for me to get latex free condomns and latex free dental damns here......!
Right now I am preparing to pack and taking extra vitamines (I still have that damn cold). Thursdaymorning I'll be at the dentist; the rest of the day I'll be packing (I'm still not sure if I should take my laptop along) and in the evening I'm travelling off to Amsterdam to sleep over at my friend Hannah's place - she lives a lot closer to the airport than I do.

Update: It's only one hour and 15 minutes before I am leaving my house... I am not quite finished packing and the weather is drizzly here, but it is slowly getting to me: it's really happening! I cannot believe it. I really am going to go to San Francisco. I am really, really, really going to touch Turtle soon! It's too good. This cannot be true!

Fridaymorning I should be at Schiphol at around 7:30 which is going to be a challenge all together...
Here is my flight information:
A FR 24sep Amst-Houst 09:40-13:10 CO 59Q stop 762
A FR 24sep Houst-SF 14:35-16:43 CO 141Q stop M80
and back:
A MO 11oct SF-Houst 12:15-18:00 CO 156Q stop 738
A MO 11oct Houst-Amst 19:20-11:55 CO 46Q stop 767
But let's not think about going back yet...

...

In case of a plane crash

Ik wil geraakt worden, ontroerd worden.
Ik wil alleen maar leven in vertrouwen en inspiratie, want die twee kunnen niet zonder elkaar.
Het lot besliste dat de bruggen die achter mij verbrandden niet anders konden.
Dit jaar pas ontdekte ik dat verlangen en verwachting twee verschillende dingen zijn.
Vervelende exxen hebben mijn gebrek aan kennis daaromtrent misbruikt.
Maar ik leef om te leren dus dat zit wel goed. De zin van het leven is tenslotte puur de evolutie zelf.
Erkenning, warmte, respect, zingeving en vrede zijn behoeften. Meer niet.
Maar ook ik ben een zoogdier, net als juffrouw Laps.
Ik ben benieuwd of ik ooit tot fossiel wordt en wat de paleontologen van me zullen denken.
Zeker is: tussen mijn botten zullen twee piercing ringetjes, een modieuze bril en talloze amalgaam vullingen liggen.

...

Saluut

Donderdag: afscheid genomen van mijn broer in Dizzy en in De Sluis.
Vrijdag: afscheid genomen van Ingrid bij mij thuis.
Zaterdag: afscheid genomen van Cindy, bij haar thuis.
En later op de dag afscheid van Martijn bij hem thuis.
Zondag nog gebeld met Etienne.
Vandaag: website van Henriette afgemaakt en afscheid genomen van mijn moeder bij mij thuis.
Deze avond afscheid van Judith, Magdeleen en Simon in Dizzy.
Ik heb nog steeds last van kou, dus heb ik mezelf ziek gemeld en ga morgen niet naar de cursus, dat geeft me een dag rust.
Donderdagochtend moet ik nog naar de tandarts en die dag logeer ik in Amsterdam bij Hannah om zo ook afscheid te nemen van de vreer.
Hannah gaat me vrijdag uitzwaaien op Schiphol.
Het vliegtuig vertrekt vrijdagochtend om 9:40h.
Nog twee dagen...

...

AntiTest

Er was vandaag protest op straat.
Een paar uur lang was de Coolsingel hier omgetoverd tot spandoeken expositie.
Wat zou het tegenovergestelde van protest zijn... AntiTest?
Oh nee... Het tegenovergestelde van protest was sleur, dacht ik.
Of is dat mijn eigen interepretatie?
In ieder geval is het weer eens tijd voor een OK sticker.
De vorige ging naar een kut Marrokaan.
Vandaag gaat de tweede sticker van dit jaar naar de buschauffeurs en vuilnismannen die bij B&W aan tafel zaten en een echt arbeidersmannen sfeertje met zich mee brachten.
Zo'n lekker mannen-in-werk-uniformen-en-met-grote-handen sfeertje.
Inge Diepman's wanna-be intellectualisme verbleekte erbij.
Dus...
OK voor de vuilnismannen!

...

Een dag

Vandaag was ik op bezoek bij Hannah's atelierdag.
We aten San Francisco koekjes en ik maakte een foto van een papier waarop stond "grote liefdes moeten worden nagejaagd".



Om daar te komen moest ik wel met de trein. Daar ving ik flarden van gesprekken op.
Soms zeer beschamend
"...Ik vind jazz wel leuk maar dan wel met een deejay en met een beetje een leuk deuntje eronder..."
een telefoongesprek van levensbelang
"...Pa, als je in die tent een brood vindt, wil je dat dan meenemen? Want ik ben het vergeten..."
en natuurlijk kinderen, want die krengen zijn overal te vinden
"...nee, jij mág niet meedoen!..."
Die laatste deed mij een aantal trauma's herbeleven.

Twee dagen geleden liet mijn geliefde me weten dat ze had kougevat - waarna ik bezorgd en zelfs bijna een beetje boos werd en haar vroeg: je bent toch wel beter als je me ophaalt van het vliegveld he?
En nu...
Heb ik zèlf kougevat...
Het is een straf en ik heb het verdiend.

...

Kogel is door de Kerk

Vandaag verstuurd:

"...Dag Marian,
hartelijk dank voor het opsturen van de informatie over de expositie in november,
maar helaas kan ik niet meedoen (ik had een schets en 2 films willen vertonen).
Ik heb er heel erg lang over nagedacht, en mijn persoonlijke overweging is dat ik als professioneel beeldend kunstenaar (biseksueel en transgender) mijn naam liever niet wil verbinden aan een festival dat onder de noemer 'lesbian pride' opereert,
maar ik kom natuurlijk zeker kijken,
vriendelijke groet en succes,
Jolie Ghianni..."

...

actionArt

Lectori Salutem,
Het foto-verslag van de zacht anarchistische WildPaden actie in Rotterdam rond de manifestatie "Het Dak Eraf" bij het Centrum Beeldende Kunst aldaar, is nu eindelijk _volledig_ te zien op
www.wildpaden.tk
En dat allemaal gratis.
Met dank aan alle dappere assistenten (alfabetisch): Hannah, Judith C, Judith V, Magdeleen en Martijn. U kunt hen ook weer vinden bij het 'credits' gedeelte op de introductie pagina, waar u ook wat kritiek kunt vinden op het project.
Beeldend kunstenaar Joli(e) was erg blij met deze boze reacties - het geeft aan dat Rotterdam nog niet ingeslapen is.
En dat is fijn.
De actie wordt in oktober herhaald in San Francisco.
Mensen die het verslag van Joli(e)s verblijf en 'artActions' daar willen zien, kunnen dit vanaf 24 september volgen op deze pagina die u nu voor uw bevallige neus heeft.
Speciaal voor die gelegenheid zal Joli(e) al zhaar belevenissen hier in uw gezicht gooien.
In het Engels wel te verstaan...
Maar u mag in het Nederlands reageren in het 'comments' gedeelte alhier.

...

Fasetoerisme

Wind wappert om mijn hoofd en mijn weinige haar wappert mee. Het is 29 augustus en ik verblijf in Egmond aan Zee. Het is de laatste dag en ik wil wel eens alleen zijn. Dus ga ik zonder anderen in mijn buurt uitwaaien en mijmeren op het strand en even later blauwbekkend van de kou rap een strandpaviljoen in. Er zitten vele anderen maar die ken ik niet dus ik voel me nog steeds lekker alleen.
"Wat een raar verschijnsel is dit toch eigenlijk" denk ik terwijl ik de kop warme chocolademelk aanpak, mij aangereikt door een serveerstertje dat zuur naar mijn hanekam kijkt.
Ik vind het vreemd dat het strand zoveel bezoekers trekt. Strikt gezien is het niets anders dan de overgang van het ene landschap naar het andere.
Bestaan er nog meer van dat soort toeristische trekplekken? Ik kan er geen meer bedenken. Nog nooit heb ik gehoord van friettenten die zich vestigen bij de overgang van kleigrond naar lössgrond. Of gadgetkraampjes gevestigd op de overgang van gele aarde naar wat minder gele aarde. Bij bosranden staan wel tenten, maar nooit eens een keertje bij de overgang van loofbos naar naaldbos.
Dat doet mij peinzen.


En ik was het niet vergeten: het is vandaag weer eens de 15e van de maand, dus tijd voor een gedicht:

DE GEWONE MENS
EN
DE GEVOELIGE MENS
Te Zandvoort
(fragment)
door J. van Oosterwijk Bruyn
1794-1876

(...)

DE GEWONE MENS

'k hoor dat men klaar met eten is,
dat maakt mij zeer verblijd,
't is heden vol aan de open dis,
de zeelucht geeft aptijt
de spijzen ons hier voorgezet,
zijn waarlijk goed van smaak,
puik zijn de kelder en het buffet;
de kok verstaat zijn zaak.

DE GEVOELIGE MENS

Ik wil in 's vissers huis zijn vangst en maaltijd delen;
Hij dist mij de aardvrucht voor, op 't zandig duin gepoot.
Geen vorstelijk gerecht kan meer mijn zinnen strelen,
Gulhartigheid geeft waarde aan 't aangeboden brood.

DE GEWONE MENS

't wordt laat - 'k heb van de knecht verstaan,
dat mij mijn rijtuig wacht.
de zon is reeds aan 't ondergaan;
de torenklok sloeg acht.
ik nam een dikke sluitjas mee,
en wel op goede grond;
de lucht is koortsig dicht aan zee,
en 's avonds ongezond.

DE GEVOELIGE MENS

Daar zinkt de zon in 't meer en kleurt de westerkimmen;
Terwijl ze een gloed van goud op golf en bergtop strooit.
Ik wil nog eens voor 't laatst het statig duin beklimmen.
'k Vergeet deez' dag vol weelde en zulk een avond nooit.

...

Simpel

Vandaag in de Metro, een ingezonden brief van ongewoon hoog niveau:
"...
...Volgens een bericht in Metro van 10 september zou Uytenwilligen een formule gevonden hebben ter berekening van de nulpunten van elke wiskundige vergelijking. Een letterlijk onmogelijke opgave, want de wiskundige Galois heeft reeds in 1832 bewezen dat dit in het algemeen niet kan!.
Wel juist is wellicht: Uytenwilligen heeft een formule gevonden ter berekening van de nulpunten van die categorie van polynoomvergelijkingen waarvoor wel mogelijk een oplossingsformule te vinden is...
..."
Da's duidelijk.
Ik had het zelf niet simpeler kunnen zeggen.
De Metro kwam ik vandaag tegen omdat ik mijn huis eventjes verliet (een zeer ongewone actie als je net een 'nieuwe' computer hebt). Ik deed dit om effe te checken of Anneke gelijk had. Maar ik kon nergens meer WildPaden vinden. Toen kwam ik op het idee bij Fabricati naar binnen te gluren en inderdaad. Daar ligt nog een pad. De winkelier vond ze zo leuk dat hij ze nog even laat liggen! Gaat dat zien!

...

Klunst

Het lijkt wel alsof alle kunstenaars die ik ken de komende twee weken deelnemen aan
1. een open atelier dag
2. een kunstroute
3. een open lucht filmfestival
4. een bijstands uitkering
Die laatste ben ikzelf ja... En ik zit in de problemen: het is leuk dat ik mijn hart volg en over 11 dagen op de schoot van mijn vriendinnetje zit, maar dat betekent tegelijkertijd dat mijn aanvraag gesprek voor de bijstand met 3 weken wordt uitgesteld (!) waardoor het twee tot drie maanden kan duren voor ik weer mijn rekeningen voor de huur en overzeese liefdesbrievenpostzegels kan betalen.
Hm...
Ik denk dat het een goed idee is als ik u laat weten dat er nog steeds 9 posters te koop zijn en dat u ook meer mag geven dan de 20 euro per stuk... Wordt anders eens lid van mijn SMS dienst. Of geef mijn niet te versmaden CV aan stinkend rijke bedrijven die een onconventionele werknemer zoeken.
Dank.
Wat ben ik toch stom.
Ik word nooit meer verliefd.

...

Kinds

Toen dit Joli(e)tje nog een klein Joli(e)tje was keek het elke zondag naar de muis - dat was net voordat ik in bad moest, zo kon ik het gezeep altijd nog een beetje uitstellen.
Het laatste half jaar probeer ik weer elke dag te kijken en ik ga vandaag proberen het bootje te maken. Heerlijk om kind te zijn (als volwassene dan - want mijn vroegere jeugd was kl*te).
Gisteren keek ik ook al TV. Naar Brigitte Kaandorp om precies te zijn. Ook hier kwamen kinderen veelvuldig ter sprake. Zo vertelde zij over een scene op het schoolplein met haar dochtertje dat zomaar tegen een ander kind zei: "Nee, ik wil niet bij jou spelen, want ik vind jou stom!" waarna het stomme kind vrolijk verder huppelt naar een ander kind. En dat ze dit ook zo graag zou zeggen als volwassene, wanneer iemand je uitnodigt voor een feestje waar je niet heen wilt. "Nee, ik wil niet naar jouw feestje, want ik vind jou stooooom" waarna de kennis zegt "ok, dan bel ik iemand anders". Heel luchtigjes. Zo simpel. Er zijn best heel veel mensen die ik stom vind en waar ik tegen zou willen zeggen: ik wil niet met jou spelen.
Brigitte stelde ook nog voor dat als we iemand tegenkomen die ons helemnaal week in de knieën maakt we dan ook best kinderachtig mogen zeuren: "Mag ik een keertje met jou neuken? Aaaahhhh, toe?"

...

Voorgevoel

Nog maar 12 dagen en ik zit in San Francisco.



De oostkust van Amerika, het land waar ik van hou, staat op de kop af drie jaar onder constante paraatheid. Maar ook westelijker, Seattle en Chicago, zijn terrorisme waardig genoemd.
Gek genoeg is er over San Francisco nog nooit gesproken. Alsof deze stad, dit hippie-verblijf, dit bloemenkinderen paradijs, dit siliconvalley en siliconen borsten proletariaat, deze kinky, sexy, homo-magneet overal buiten staat.
Waarom voel ik dan toch angst? Ik heb een allervreselijkst voorgevoel. Ik heb geen idee waar ik zal zijn over 5 weken, alsof het leven dan ophoudt. Ik voel dat ik niet zal terugkeren naar Nederland, tenzij tussen 6 plankjes. Ik heb de neiging al mijn vrienden en vriendinnen het telefoonnummer van mijn moeder te geven, want als ik dood ben, zal zij dat het eerst te horen krijgen.
Ik heb paniek visioenen over vliegtuigrampen, aardbevingen, notenallergieën, voedselvergiftigingen, schotwonden, anti-gay bommen of andere rampen die mijn lichaam kunnen treffen. Mijn voorgevoelens zijn vaak juist geweest.
Laten we hopen dat ze als sneeuw voor de zon verdwijnen als ik met Turtle zachtjes hand in hand over de Golden Gate Bridge heen wandel.

...

Para

Het is voorbij. Van nu af aan zal het nooit meer hetzelfde zijn. Het is een soort kracht. Waar ik ook ga, waar ik ook sta, altijd zal er iemand in de buurt zijn. Ik ben nooit meer anoniem. Vandaag ging ik in mijn eentje naar een opening in Schiedam, waar ik slechts 2 kunstenaressen dacht te kennen - het bleken er veel meer te zijn. Die ik kende dan. Ook kwam ik later op straat, bij de films, nog meer mensen tegen die ik kende. Ik ken overal wel iemand. En anders wel allerlei iemanden via andere iemanden en die ook weer via weer andere iemanden. Iedereen kent mij al. Ik kan nergens meer heen. Het is overal. Misschien loopt er op dit ogenblik wel iemand die mij kent twee straten hier vandaan, langs een vuilnisbak waar ik een propje in heb gegooid of misschien nog ga gooien.

...

Ik nie begraip nie

Halloe. Ik nie begraip nie veel meer.
Volgens bijstand ben ik allogtoon. Dus mij nederlands nie zo goed meer.
Vorig week toen ik inschrijven werd, zij belden mij op en zeiden dat iek bij project aan moest sluiten. Zij zeggen dat allogtonen daar goed in komen en baantje krijgen kunnen omdat zij presentiert worden aan bedrijven. Ik zei ja.
Ik dacht dat het voor alle soorten booitenlanders was, maar dat was nie zo. Ik kwam gistern in groot gebouw en daar zaten 50 vrouw. Allemaal allogtoon vrouw, geen man. Iek was enige met witte huidje. Die anderen allemaal Turks, Marrokaans, Surinaams en langharig. Twee hadden doekje om hoofd.
We moesten allemaal apart op foto, ik stijfjes, en ons foto komt in boek met onze CV's. Ik kom met kop ook op de voorkant omslag. Op 23 september komt prinsipes Maxima en Paul Rosenmolen ons praten. maar daar worden 5 vrouw voor uitgezoek. Die worden (echt waar!) eerst gescriend door AIVD. Ik hoop dat zij mij niet kiezen. Ik mag die monarchie nie. Ik hoop dat zij uitvind dat iek links radikale troon besmeerder ben.
Dit betekent dat iek nu aindelijk weer mijn hanekam kan scheren.

...

Prijsvraag

Ik heb een nieuwe appel.
Maar ik durf hem nog niet te gebruiken.
Het is beginnersschroom denk ik.
Ook moet het beestje een naam hebben, dan is 'ie pas echt ingeburgerd.
Dus aan u de vraag: hoe moet hij gaan heten?
Mijn vorige appels heetten: Lingo Queen, Apple-pi, Elstar, Jonagold en Rotten Apple.
Deze nieuwe is naar ik vermoed een homoseksuele travestiet die erg van zilverglitter houdt. Zo was Lingo Queen ook een beetje, maar die had veel minder power dan deze nieuwe.
Deze naamloze. Kun jij zijn bestaan bevestigen?
Ik zal de inzendingen beoordelen en de leukste naam, met leukste motivatie, wint een diner met mij in de Koekela alwaar ik je op cheesecake met dadels zal tracteren.

Update: DC vroeg om een footootje.
Op 5 september schafte ik het stukje fruit aan en maakte na thuiskomst deze foto:
een dodelijk vermoeide Joli(e) met bronzen appeltje en Kikker-poster op de achtergrond en een zilver appeltje op de stoel.



...

Vlucht

Altijd als ik een steentje langs het water zag liggen dacht ik aan hem. Hij maakte mooie dingen, maar wel dacht ik de laatste jaren dat hij een beetje getikt geworden was, met zijn geloof in ruimtewezens en reïncarnatie. Totdat ik mijn eerste vliegtuigvlucht ooit maakte, nu 6 jaar geleden.
Van Amsterdam naar Londen (de overstap die mij naar Boston zou leiden). Toen het toestel die dag opsteeg, omgeven door zonnestralen en een hel ochtendlicht, verscheen er een cirkelvormige regenboog onder mij op een onderlangs passerende wolk. De schaduw van het vliegtuig vloog er recht doorheen. "Dit wordt vast een bijzonder jaar" dacht ik. Nog geen kwartier later zag ik het silhouet van de Britse kust onder mij opdoemen. Hier en daar een wolkenflard en plots een perfect glinsterend zilverkleurig voorwerp, een cylinder. Het voorwerp vloog ook boven de wolken en moest ongeveer twee meter groot zijn. Het was kogelvormig en bewoog zich sneller voort dan het vliegtuig. Perplex volgde ik het met mijn neus tegen het raampje gedrukt, ogen als schoteltjes en verder niemand die het zag.
Ik geloof nog steeds niet in ruimtewezens. Ik weet simpelweg zeker dat ik gewoon een onverklaarbaar vliegend object heb gezien. Zonder te weten wat het was. Soms ben ik toch weer agnost. Maar als ik doodga, ga ik nergens heen, want ik geloof niks en ik weet niks. Bram Vermeulen maakt nu zijn eigen vlucht. Hij weet het nu.

...

Vrijgevig

Ik zou het eigenlijk niet moeten doen, maar ik doe het toch.
Janet Jackson zou zingen 'What have you done for me lately?' (ik voel me zo jaren-80 de laatste maanden) maar ik berust erbij.
Dus hier is het.
Een gratis cadeautje voor de niet mee-borrelende mensen.
Voor u majesteit.

Aanvulling: hier nog meer spannends van het gebeurde! Deze week verandert er nog elke dag iets aan.

...

Krak

Soms zeggen mijn hersens krak. Dat is niets ernstigs. Het gebeurt als ik hard nadenk.
Zo zat ik afgelopen weekeinde gezellig in een huisje aan zee met nog 20 anderen. Het was in Egmond en het kostte mij 3 en een half uur om erheen te geraken. Dat kwam doordat ik mij vrijwillig blootstelde aan de grillen van de NS. Tijdens al dat lange wachten, de lange ritten en de lange kaasbroodjes tussen de lange gezichten heb je veel tijd om lang na te denken. Zo vroeg ik mij af: waarom vertrekken veel treinen op rare tijden?
Sommigen vertrekken om 1 minuut over het hele uur, andere om 12 over, en weer andere om 7 minuten over het halve uur. Het moet een hel zijn degene te zijn die het landelijk vertrekschema moet vaststellen. Want al die rare tijden betekenen natuurlijk dat elke trein rekening moet houden met een ander.
Maar... waar begint dat dan? Waar rijdt de basistrein? De eerste trein die als referentie voor alle anderen geldt? De oertrein? De moeder aller treinen? Ik kom er niet uit. Typisch een vraag voor nachtdienst denk ik. Helaas heb ik de eerstvolgende uitzending geen tijd.
De komende vier dagen hou ik mijn alleen nog maar bezig met mijn zeer openbare expo. Het zijn woelige tijden waarin kindertjes door Tsjetsjenen worden ontvoerd en abortusboten worden geënterd. Ook het uitzetten van mijn kunst over de gehele Nieuwe Binnenweg wordt een gevaarlijke missie. Hannah, de vreer en Judith zijn reuze dapper, omdat zij zich als vrijwilliger hebben opgegeven. U niet. U bent niet dapper. Maar uiteraard wel welkom voor de vrolijke opening rond twee uur 's middags...

...